En dan is het alweer januari. Wat is december toch omgevlogen. Januari en februari zijn nooit zo mijn maanden. Ik vind ze saai zo na alle gezellige feestjes van de afgelopen tijd. Het is grauw en koud en iedereen loopt te snotteren en is niet fit. Eigenlijk gaat het elk jaar zo in huize Eising. Dus wij gaan weer voor de lente en een beetje zon.
Ook in het nieuwe jaar zullen er weer verschillende op de thee met Maureen verschijnen. Elke twee weken zal ik twee theelabel vragen beantwoorden. Lezen jullie gezellig mee? De eerste vraag die ik zal beantwoorden is…
Maakt geld gelukkig?
Geld maakt niet gelukkig, maar het maakt het leven wel een stuk gemakkelijker. Het lijkt me best fijn dat je gewoon alles in je winkelwagentje kan gooien wat je wil of niet hoeft na te denken of je dat ene jurkje nu wel of niet zou kopen. Ik blijf me altijd verwonderen als ik mensen hoor zeggen dat je beter niet kunt werken, omdat een uitkering in Nederland zo goed is.
Ik weet niet welke uitkering zij dan hebben, maar bij ons scheelt het toch ruim vierhonderd euro met toen ik nog werkte. Tel daar nu de extra kinderopvang bij, de extra zorgkosten, je eigen risico waar je de eerste week van januari al door heen bent en je extra huishoudelijke hulp, ik kan alleen maar vertellen dat wij er financieel fors op achteruit gegaan zijn. Des al niet te min mogen we echt niet klagen.
Martin heeft een leuke baan met dito salaris. We hebben eten, we hebben een dak boven ons hoofd en bovenal hebben we elkaar. Er zijn zoveel gezinnen die het zoveel slechter hebben dan wij, dat ik zeker blij ben met wat we hebben. Maar als je mij elke maand duizend euro extra zou aanbieden zou ik zeker geen nee zeggen 😉
Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Dat was vorig weekend. Niet alleen ik heb last van prikkels, ook voor onze zoon is december een maand vol uitdagingen. Eerst sinterklaas, dan hun verjaardag, de kerstviering op school, kerst, mijn verjaardag en dan oud en nieuw, er is genoeg te beleven in december. Niet zo gek dus dat hij soms niet weet waar hij het moet zoeken. Het weekend kwam alles eruit.
Hij was boos, dwars, verdrietig, brutaal en heel erg moe en dat bleef maar door gaan. Op een gegeven moment was ik zo moe, verdrietig, zo radeloos dat ik niet meer wist wat ik moest doen en keihard begon te huilen. Soms vraag ik me wel eens af waarom opvoeden op mijn werk me zo goed afging, maar als het op mijn eigen kinderen aan komt ik wel eens met mijn handen in het haar zit. Uiteindelijk ben ik na het eten het huis uit gevlucht en heb ik een stukje rondgereden tussen de weilanden bij ons achter om daar even een flink portie te janken en toen met dikke kikkerogen naar de winkel.
Ritme, ik hou ervan
Bij thuiskomst waren er twee kindjes gelukkig heel blij dat mama er was en hebben we even uitgebreid geknuffeld. Voor iedereen was het even goed om de situatie te doorbreken. Daarna hebben we met elkaar een lijstje gemaakt met huisregels en wat we belangrijk vinden. De kerstboom is het huis weer uit, er zijn wat afspraken afgezegd en het ritme is weer doorgevoerd. Lekker wandelen, veel spelen en minder schermtijd en wanneer dit blog verschijnt zijn de kinderen als het goed is weer begonnen op school. Ik zeg hang de vlag maar uit.
Hebben jullie in deze drukke decembermaand ook zulke overprikkelde kinderen? En hoe gaan jullie hier mee om?
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
