Morgen komt Sinterklaas met zijn pieten aan in Wageningen, tijd voor voor een sint blog! Hoe gaat het er aan jullie gezin aan toe als het om Sinterklaas gaat? Of hoe ging het in jullie gezin toen je zelf klein was? Wij hebben er voor gekozen om vanaf het begin af aan eerlijk te zijn, maar wel op onze manier! Ondanks de wetenschap van hoe het (zo ongeveer) zit blijft het een spannende en leuke tijd!
De eerste keer dat Sint met zijn Pieten hier in Wageningen weer van de boot stapte na de geboorte van onze dochter raakte we in gesprek over hoe we onze kinderen dit verhaal wilde laten geloven. We besloten af te wachten en te kijken hoe het zou gaan lopen met het hele Sinterklaas sprookje, we zouden het verhaal niet vertellen en afwachten wat ze er zelf van zou geloven of niet.
Hoe het kwam…
Toen onze dochter bijna drie jaar was sprak zij voldoende gebarentaal om ons duidelijk te maken dat het toch wat vreemd was die Pieten. Zwarte Piet was zo zwart niet, en waarom hadden ze altijd handschoenen aan? Laten we het houden op een jong kind met oog voor details.
We besloten onmiddellijk dat we geen verhaal in stand wilde houden, maar haar zouden laten gaan en kijken wat ze er zelf van zou gaan maken. Niets geen geheimzinnig gedoe, geen sprookjes. Gelooft ze, prima… gelooft ze niet of twijfelt ze ook goed! Stelt ze vragen geven we antwoord, een eerlijk antwoord. Zo hebben we het met onze jongste dochter ook gedaan, werkt prima hier!
Familie, vrienden en bekende als Piet
Al snel zagen ze opa Piet zonder pruik en handschoenen, ze herkende stemmen van Pieten en begon ze passende namen te geven toen ze wat ouder werd. Ze zag hoe mijn zusje en ik de buurman, vriend, opa, kennis of soms een wildvreemde omtoverde tot Zwarte Piet, het was en is gewoon voor onze dochters. Het is nooit anders geweest, ze weten niet beter.
Ze weten dat het gemaakt is, dat er gewone mensen in de pakken en onder de schmink zitten. Opa is opa, maar als hij helemaal klaar is, is het Opa Piet geworden en onze buurman wordt Malle Piet. Een andere bekende heet Piet Frans en zo hebben ze allemaal een naam die in de buurt komt, dicht bij de persoon hoort of min of meer gelijk is aan de eigen naam. Papa speelt volleybal met Sinterklaas, toen ze daar achter kwamen was het natuurlijk helemaal lachen!
En nu? Nu zijn ze ‘hulppietjes’!
Onze meiden hebben gewoon elk jaar cadeautjes gekregen, eerst vertelde we gewoon niets en er is zelfs een keer een piet langs geweest. Prachtig vonden ze het, ondanks dat ze het weten hoe het zit! Nu gaan ze zelfs mee cadeautjes halen voor andere maar ook als we voor Speelgoedbank Wageningen cadeautjes gaan kopen, klaarzetten of inpakken.
Wat we zelf nog het mooiste van het hele verhaal vinden is dat de vriendjes en vriendinnetjes van de oudste er nu ook langzaamaan achter komen en weten dat het haar Opa is die Opa Piet op school. Onze oudste zal je nooit horen vertellen hoe het zit, onze jongste ook nog niet… maar dat kan maar zo anders worden. Deze mama zit met sinterklaas op school, zodra ze de klassen van de kinderen in gaan ben ik erbij, om onze meiden maar ook de kinderen die het wel weten in de gaten te houden.
Kortom, opvoeding en Sinterklaas je kan er alle kanten mee op! Laat je het een sprookje zijn en doe je er alles aan om te voorkomen dat ze er ‘te vroeg’ achter komen? Laat je het op z’n beloop of vertel je ze zodra het bespreekbaar wordt uit? Of misschien net als bij ons, groeien ze op met de wetenschap dat het nu eenmaal zo is als het is, een gemaakt verhaal?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Mooi artikel! Kinderen zijn zo fantasierijk, ik gun ze mooie gedachten
Ik vind het goed zoals jullie gedaan hebben, zo zou ik het ook doen. Geloven ze dan geloven ze en zo niet dan niet. Pakjes krijgen ze idd toch wel.
Hier hebben we 2 jarige en 5 jarige en geloven beide nog. Al stelt onze 5 jarige ook wel eens vragen of eigenlijk maakt ze meer opmerkingen als “oh dit is een andere sint, deze helpt zeker”en mama jij helpt zeker met de cadeautjes kopen he”…..
Als de kinderen naar mij toe komen zeg ik meestal dat ik het niet gezien heb en vraag ze vervolgens wat ze denken dat het kan zijn. Zo komen ze zelf op een antwoord dat voor hun het meest logisch is.
Precies! Zo laat je de waarheid in het midden… mooi opgelost.
Ik weet niet of ik het nog hetzelfde zou doen…
Ik ben eigenlijk niet zo voor dat liegen 😉
Maar nu zitten ze erin en laat ik het zo.a