Het is weer begonnen het nieuwe seizoen van de luizenmoeder en ik moet zeggen ik zit er al weer helemaal in. Net heb ik de tweede aflevering gezien en wat heb ik weer genoten van juf Ank. Maar eerlijk is eerlijk, tijdens de eerste aflevering rolde ik ongeveer van de bank van het lachen. Vooral het stukje waarin vader Karel de vader van Achhhhmed tegen de grond werkte en riep we’ve got him. Je kon me opvegen, wat heb ik gelachen. De eerste aflevering heb ik drie keer gezien en ik heb drie keer om dezelfde grappen moeten lachen. (Kinderhand is snel gevuld hé?) Maar ik heb ook weer wat geleerd. Met het schaamrood op mijn kaken herkende ik me in elk woord. Ik ben een parttime curlingmoeder.
Een curlingouder?
Ik denk dat het woord curlingouder nu al het woord van 2019 gaat worden. Ik en met mij een paar miljoen kijkers hebben smakelijk moeten lachen om deze term. Maar wat is nu een curling ouder? Plat gezegd haalt een curling ouder de hete kastanjes voor haar kind uit het vuur. Of zoals juf Ank zegt ‘ouders die alle obstakels voor hun kroost uit de weg willen ruimen’.
Maar willen we dat stiekem niet allemaal? Iedereen wil toch een onbezorgd leven voor zijn kind. Nou kan je natuurlijk overdrijven, ik zie bij ons op school elke dag dezelfde ouders even naar binnen wippen om wat met de juf te bespreken en ouders die bij elk wissewasje aan het bureau van de juf staan, maar in zekere zin vind ik dat je als ouder best je mag ontfermen over je kind.
Mais, pvc buizen en cito toetsen
Door curling ouders zouden er meer burn-outs voorkomen bij jong volwassenen, we zouden depressies in de hand werken en deze generatie kinderen zou niet meer weten wat hard werken is. Daarbij zouden kinderen van curling ouders minder weerbaar zijn.
Persoonlijk geloof ik meer dat er verschillende wegen naar Rome leiden. En ik geloof daarbij dat opvoeden met liefde, compassie en regels het perfecte opvoeden voor onze kinderen is.
Onze kinderen spelen praktisch elke dag met hun vriendjes in het bos, ze zijn nu in de leeftijd dat ze alleen mogen, maar ik wil wel altijd weten waar en met wie ze zijn. En dat is niet omdat ik mijn kinderen niet vertrouw, ik vertrouw de wereld niet meer. De tijd dat wij met mais en pvc buizen buiten oorlogje speelden is wel een wezenlijk verschil met de wereld waarin mijn kinderen buiten spelen.
Überhaupt is de hele basisschool tijd van vroeger anders dan nu. Onze kinderen hebben maar anderhalf jaar gekleuterd, want ze konden immers prima meekomen met de andere kinderen. Ik heb vroeger tweeënhalf jaar gekleuterd, Engels kregen we in groep acht en niet in groep zes en huiswerk kregen we niet al mee vanaf groep vier om maar te zwijgen over de cito toetsen, die we tegenwoordig al af moeten nemen bij peuters van twee jaar.
Ik denk dat al deze voorbeelden maken dat de term curlingmoeder in het leven is geroepen. Ik ben vervend voorstander dat kinderen kind moeten zijn en dat de wereld straks al hard genoeg is om aan deel te nemen.
De grote wereld
Moet je dan kinderen juist niet al voorbereiden op de toekomstige wereld? Ja, voor een deel wel. Wij leren onze kinderen dat je hard moet werken wil je dingen bereiken. Maar bij ons in huis is werken een ander begrip dan in het gemiddelde gezin.
Onze kinderen zien dat hard werken bijvoorbeeld sporten is, dat ook al ben je moe dat je toch even dat extra rondje loopt omdat dat goed is voor je lichaam. Maar onze kinderen zien ook dat wanneer je elkaar helpt, je mooie dingen terug krijgt. Je hoeft een kind niet te pamperen, maar ik geloof wel dat je door liefde en compassie bereikt dat je kinderen met zelfvertrouwen in het leven staan. En dan vind ik de curlingmoeder variant net wat prettiger werken dan de harde aanpak.
Temperamentvolle kinderen
Pas geleden ben ik begonnen met het boek temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld. De voorbeelden in dit boek waren zo mooi en duidelijk dat ik al veel tips heb toegepast. Onze kinderen zijn redelijk gevoelig en temperamentvol. Een lastige combinatie merk ik soms.
Ze hangen aan duidelijkheid en regels maar vinden autoritaire personen lastig. De laatste tijd zit onze zoon wat minder goed in zijn vel. Hij moet er erg hard aan trekken op school en klaagt al weken over buikpijn. Bloeduitslagen wijzen niets bijzonders uit, maar toch ligt hij geregeld lijkbleek op de bank met buikpijn en hoofdpijn.
Laat mij een curlingmoeder zijn, maar dit was voor ons wel een gesprek waard op de school van onze kinderen. Hard werken is prima, er zo hard aan trekken dat je lichamelijke ongemakken krijgt kan niet de bedoeling zijn. En dus wordt een plan van aanpak gemaakt hoe we kunnen zorgen dat ons kleine mannetje weer goed in zijn vel komt te zitten.
Deze parttime curlingmoeder heeft er dus voor gekozen om deze vakantie geen huiswerk te maken en de BSO aftezeggen. Gewoon om rust en ruimte te creëren. Of we er goed aan doen geen idee, ik merk in ieder geval dat hij weer kan lachen en een beetje kleur op de wangen krijgt. En wanneer hij weer instort en als een klein vogeltje op de bank ligt, knuffel ik hem plat en maak een lekker bordje vol vitamines voor hem. Die echte grote wereld komt straks wel. Met liefde en compassie heb ik er alle vertrouwen in dat hij straks die wereld aan kan. En zo niet dan helpt deze curlingmoeder hem wel op weg.
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Wel mooi dat de Luizenmoeder je behalve laat lachen, ook een spiegel voorhoudt : ) Zo leer je ook nog wat over jezelf.
of ik er alleen heel erg blij mee moet zijn 😉