De zwangerschap was lastig en moeizaam met zwangerschapsdiabetes en een hoge bloeddruk. Toen ik ruim 35 weken zwanger was werd ik opgenomen, te veel eiwit in mijn urine. Een paar dagen later kreeg ik ernstige pre-eclampsie / HELPP met stuipen en ontregelde leverwaarden waardoor ik definitief moest blijven.
Door berichtjes op andere sites werd ik herinnerd aan mijn concept over mijn zwangerschap met pre-eclampsie / HELPP. Afgelopen week maakte ik het verhaal af, het was echter zo lang dat ik het verdeeld heb over verschillende blogjes.
Zwanger zomer 2010 ~ Pre-eclampsie / HELLP
In augustus van 2010 had ik moeten bevallen van onze tweede dochter, dit liep allemaal wat anders als verwacht! Al maanden had ik een verhoogde bloeddruk en reageerde mijn lichaam raar op de zwangerschap.
Toen ik net drie maanden zwanger was kwamen de internist en gynaecoloog met het advies te stoppen met werken, het was een te groot risico. Met erg veel moeite besloot ik te de ziektewet in te gaan. De rust was voor mij goed, maar het verdriet dat ik niet ‘gewoon’ kon werken was onprettig.
Samen met onze buurvrouw zaten we de warme dagen op het balkon met onze voeten in een badje, met een waterijsje of een kopje thee. De zwangerschap was een moeizaam traject, van zwangerschapsdiabetes tot zwangerschapsvergiftiging. Gevolgd door een geboorte die eerder kwam als gepland en een vreselijke rotperiode na de bevalling van ons tweede meisje.
Hoe ging het dan? ~ Pre-eclampsie / HELPP
Begin juli moest ik op controle, bij controle bleek ik 0,24 eiwitten te hebben. De grens ligt op 0,3 als je daar boven gaat heb je zwangerschapsvergiftiging. Op zaterdag moest ik daarom komen voor een ‘herkeuring’ toen waren de eiwitten toegenomen tot 0,29 nog net onder de grens dus ik mocht na een uurtje of wat weer naar huis. In mijn bloed bleek ook dat mijn bloedplaatjes verminderd waren (heeft met stolling te maken) en dat is raar tijdens een zwangerschap… erg ongebruikelijk. Ook mijn leverfunctie was verminderd maar ik mocht naar huis.
Zondag moest ik weer terug, niet voor een ctg maar voor opnieuw bloed en urine. Het bloed en de urine van zaterdag gaf dus allemaal waardes op het randje. De bloed en urine waardes van zondagmorgen bleken aanzienlijk te zijn veranderd. Maar het hoefde nog niet persé tot problemen te leiden. Zondagmiddag toen we bij mijn ouders waren begonnen mijn armen en benen nog meer vocht vast te houden en sterk te tintelen/slaapgevoel. Toch maar even het ziekenhuis gebeld, mijn moeder ging mee naar het ziekenhuis en Peter is met onze oudste dochter naar huis gegaan.
De klachten in combinatie met de bloedwaardes waren een reden voor minimaal 24 uur een opname in het ziekenhuis. 24 uur lang urine verzamelen, van zondagavond 22.00 uur tot maandagavond 22.00 uur. Die maandag, de 5de voelde ik me heel de dag al ‘opgejaagd’ en had hoofdpijn… maar gooide het nog op het ziekenhuis gevoel en de warmte. Echter s’nachts ging het behoorlijk mis!
Mijn hoofdpijn werd erger en erger, op een gegeven moment was mijn onderdruk 115 en kreeg ik een insult (soort epileptische aanval), dit komt voor bij pre-eclampsie. Ik kreeg acuut medicatie omdat mijn reflexen overspannen reageerde en mijn bloeddruk daardoor niet gemeten kon worden. Bovendien moest het ‘gestopt’ worden. In mijn urine bleek op een gegeven moment 0,8 eiwitten te zitten, ruim het dubbele van wat toegestaan is (grens is 0,3)!
Op een gegeven moment hebben ze me naar de verloskamer gebracht omdat ik op een vierpersoonskamer lag en ik teveel prikkels kreeg en die kon mijn lijf niet verdragen. Na een flinke berg medicatie dachten ze dat het wel weer goed ging. Ik moest wat eten de volgende ochtend (dinsdag) maar dat kwam er net zo snel weer uit en mijn lichaam begon weer te schokken. Eng… erg eng… Hierna heb ik een ‘gat’ tot donderdag eind van de dag.
Benieuwd naar het vervolg?
Lees morgen het volgende deel!
Heb jij een ‘vlekkeloze’ zwangerschap gehad of waren er ook problemen?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een reactie