Op de boerderij zijn allerhande beesten, kom maar eens kijken kom maar eens gauw. Boehoe boehoe loeien alle koeien, boehoe boehoe, loeit iedereen. Dit liedje zong ik vroeger ontelbare keren met de kinderen bij mij in de groep. Vandaag zong ik hem op weg naar Boekelo waar het biologische melkveebedrijf van de familie Stokkers te vinden is. Vorige week melde ik ons gezin aan voor een rondleiding op de boerderij, want deze stadse trut fietst wel graag tussen de koeien en de weilanden.
Ze droomt nog harder over zo’n prachtige boerenland keuken met een hele grote tafel in het midden, maar ze heeft maar één keer in het leven een koe geaaid op een peuteruitje met het kinderdagverblijf. Nou ik kan jullie vertellen daar is verandering in gekomen, en hoe! Lees mee met de stadse delegatie op de boer!
Kalfjes voeren tijdens de rondleiding op de boerderij
Een beetje onwennig reden we het erf op, ik hoorde van mijn oud collega dat een rondleiding op biologisch melkveebedrijf ‘n Pol echt onmeunig leuk is, maar ik blijf natuurlijk wel een stadse hè. Ruben zag toch stiekem ook wel een beetje tegen zoveel grote koeien op (onze held op sokken) en Sophie die was helemaal in haar element.
Ze deelde ons al mee dat ze misschien wel boerin wilde worden. Wel grappig want al weken deelt ze ons mee dat ze wel heel graag eens een koe wil melken. Hoe ze erbij komt geen idee, maar het idee laat haar niet meer los. Dus voor Sophie was de dag al geslaagd voordat hij begon.
Eerst mochten we de kalfjes aaien, sommigen van nog maar een maandje oud. Nu denk je natuurlijk dat dat ieniemienie koetjes zijn, maar niets is minder waar, een kalf weegt ongeveer 50 kg bij de geboorte. De grootste koe bij de familie Stokkers weegt gewoon 800 kilogram en het leuke is één deze dagen krijgt ze een kleine.
We kregen een warm welkom en er werd ons van alles uitgelegd over het reilen en zeilen op de boerderij. Ondertussen werd de melk voor de kalveren verwarmd en mochten de kinderen daarna de kalfjes melk en water geven. Boer Ruben begon het steeds leuker te vinden en boerin Sophie stopte zonder aarzelen gewoon haar hand in de mond van het kalf.
De rug krap machine
Daarna mochten we kijken in de melkput. Vol enthousiasme vertelde Dianne ons alles over hoe het koeien melken in zijn werk gaat. De kinderen mogen alles voelen, bekijken, aanraken en zelfs de melkmachine gaat even aan en dat voelde volgens de kinderen wel heel erg raar.
Daarna terwijl de regen met bakken naar beneden kwam stonden wij droog in de stallen van de koeien. Alles werd weer met alle geduld en passie uitgelegd en wat is er veel te zien in zo’n stal. Vooral de rug krap machine zag ik wel zitten. Alleen daarom zou je gewoon al als koe terug willen komen in een volgend leven.
Op bezoek in de kraamkamer
Daarna mochten we nog in de kraamkamer bij de zwangere koe. Boerin Jenny vertelde ons alles over hoe de bevalling over het algemeen gaat bij koeien en dat er nog maar ooit één koe bij hun op de boerderij geboren is met een keizersnee. Daarna mochten de kinderen met kruiwagens, emmers en bezems de stal voorzien van hooi.
Onze Ruben die eerst zei ik ga daar echt niet werken was niet meer te stoppen. Hij bleef maar kruiwagens aanslepen onder het toeziend oog van boerin Sophie. Ik denk dat de koeien voor minstens 3 dagen te eten hebben 😉 Daarna was het tijd voor een heuse Biologische proeverij. De melk wordt o.a. gebruikt voor de biologische producten van Arla dus we konden van allerlei zuivel proeven.
Ja, dat is lekker op de trekker
Terwijl de zon stralend aan de hemel staat lopen we nog even naar de koeien in de wei en melken de kinderen de houten koe nog een keer. En natuurlijk klimmen ze ook nog even op de twee trekkers die op het erf staan. Als afscheid krijgen de kinderen een heus boerderij diploma en een te leuke rugtas met allerlei leuke dingen erin.
De kinderen konden niet wachten om thuis de puzzel te maken en de sleutelhanger aan de sleutel te bevestigen. De kinderen raakten niet uitgepraat en om eerlijk te zijn deze stadse trien ook niet. Wat was het een leuk uitje mama kreeg ik geregeld te horen en dat ben ik helemaal met de tweeling eens. De toewijding, de liefde, de passie en het enthousiasme van Jenny en Dianne maakt dat je dit uitje echt niet wil missen. Wat een warmte hebben wij gevoeld en wat voelden we ons welkom.
Ben jij nou net zo enthousiast geworden van deze blog als wij van ons uitje? Dan volgt hier nog wat informatie.
Het uitjes kost 2,50 per persoon. Bij de familie Stokkers kan je deze vakantie nog terecht op maandag. Op de facebookgroep “Rondleiding op de boerderij” vind je nog 4 andere boeren bedrijven die ook mee doen aan de rondleidingen.
Dus hou je van het boeren leven dan kan je nog elke dag genieten van een rondleiding op een andere boerderij. En lukt het deze vakantie niet, dan komt er vast volgend jaar weer een mogelijkheid. Je wil dit namelijk echt niet missen.
Hoi! Ik ben Maureen, ik woon samen met mijn man en onze tweeling en zoals je weet… alle wijzen komen uit het oosten ;)! Ik ben dol op lezen, schrijven, bakken, koken, winkelen, zwemmen en dan het liefst met nagellak op (dan voel ik me net een zeemeermin).
Een leuk weetje, ik heb een grote voorliefde voor vintage jurkjes met petticoat. Voor ik ziek werd 2,5 jaar geleden werkte ik vol overgave en passie als pedagogisch en beleidsmedewerkster in de kinderopvang. We zijn dan hier thuis ook graag creatief bezig en knutselen er gezellig op los.
Geef een antwoord