Onlangs werd onze oudste dochter de klas uitgestuurd, dat triggerde iets in mij! Op de eerste plaats werd de leeuwin in mij wakker en op de tweede plaatst liet het mij terugdenken aan mijn eigen ‘schoolstraf momentjes’ vroeger. Die leeuwin in mijn werd wakker, want ik wist dat onze dochter al haar huiswerk had gemaakt… en toch werd ze uit de klas gestuurd!
“Mam, ik ben de klas uit gestuurd”
Een aantal weken geleden ging mijn telefoon, onze dochter aan de telefoon. Ze was verdrietig, ze was samen met nog zes andere de klas uitgestuurd. In haar ogen en die van haar klasgenootjes onterecht, de reden zou zijn dat ze hun huiswerk niet gemaakt zouden hebben.
School heeft aangegeven dat Magister leidend is, als het om het lesrooster en huiswerk gaat. Staat het niet in Magister? Dan is er geen huiswerk!
Nu checken we regelmatig samen Magister en daar stond geen huiswerk voor dit vak in, dus ik wist… ze hebben gelijk. Dat er dus een relatief grote groep kinderen onterecht de klas uit waren gestuurd maakte me boos.
De medewerker van school waar de leerlingen zich moeten melden als ze eruit gestuurd worden luisterde naar de kinderen en checkte Magister, hij geloofde de kinderen en gaf ze geen verdere straf. Toch moesten de kinderen zich na schooltijd melden bij de docent waar het mis ging.
Ik dacht er eventjes over na en besloot een mail naar de mentor van onze dochter en haar klasgenootjes te sturen, aangezien hun eigen verweer niet leek te helpen bij de betreffende docent. Mijn mail werd doorgezet naar de betreffende docent die mij vervolgens opbelde…
Faalangst en schoolstraf
Nu is faalangst binnen ons gezin wel iets, zowel de meiden als ik hebben daar last van. Met name de oudste loopt hier regelmatig tegenaan. Zoiets als een onterechte eruit gestuurd worden helpt hier helemaal niet bij, dat heb ik de docent ik kwestie goed proberen uit te leggen.
Het is gewoon moeilijk uit te leggen aan iemand die geen last van angst of faalangst heeft wat het met een mens kan doen, een afwijzing, een simpele ‘shit’ opmerking die wellicht grappig is bedoeld of gewoon als mensen je verbeteren op iets… het kan allemaal ‘zwaar wegen’ en je het gevoel geven dat je het niet goed doet, zelfs als dat wel zo is.
Terug naar het telefoongesprek!
Tijdens het hardlopen ging mijn telefoon en aangezien die niet zo heel vaak gaat nam ik toch maar op, de betreffende docent. Het gesprek ging wat moeizaam, ik gaf aan dat het standpunt van school is dat het huiswerk in Magister moet staan dat het anders onterecht is dat de leerlingen eruit zijn gestuurd.
Hij gaf aan dat hij het al gek vond dat er er een aantal leerlingen moesten vertrekken die altijd hun huiswerk af hebben, maar hij liet het zo een deed er niet direct iets mee. Pas naar aanleiding van mijn mail checkte hij het systeem waaruit bleek dat er geen huiswerk in stond. “Kennelijk heb ik het er niet ingezet, ben ik het vergeten” was zijn reactie.
Op mijn vraag hoe hij het met de kinderen op ging lossen gaf hij aan dat hij wel zou zeggen dat het goed was zo… ik was verbaasd. Ik gaf aan dat ik het op prijs zou stellen als hij zou aangeven dat er iets niet goed was gegaan, gewoon een korte uitleg. Niet omdat ze het niet begrijpen, maar wel omdat het toch wel een rotgevoel bij de kinderen te weeg heeft gebracht en de straf onterecht was.
Wat ik denk en vind…
Misschien stoot ik hiermee docenten wel tegen het hoofd, ik bedoel het niet slecht maar heb er wel een mening over!
Ik weet dat de werkdruk hoog ligt, dat docenten het lastig hebben en ja de klas van onze dochter is niet de meest makkelijke klas, maar dan nog. Hoe moeilijk een klas ook is, hoe slecht bepaalde leerlingen hun huiswerk ook maakt en hoe geduldig een docent ook is. Als er iets niet goed gaat dan mag je best erkennen dat het verkeerd is gelopen, dat je een verkeerde inschatting hebt gemaakt.
Als docent zou je in dit geval zoiets moeten kunnen zeggen als “Er is iets niet goed gegaan, ik dacht dat ik het huiswerk had opgegeven maar dat heb ik niet, mijn excuus”. Juist een docent is een belangrijk voorbeeld voor leerlingen, ze nemen (doorgaans) onwijs veel van je aan, wees gewoon eerlijk… waar mensen werken worden fouten gemaakt, dat kan en is niet erg. Maar los het wel op de juiste manier op.
Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goedgekomen en is het opgelost met de docent, onze dochter en andere leerlingen!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord