Singelloop Utrecht 2018

Begin september liep ik de Heiderun en afgelopen weekend liep ik de Singelloop in Utrecht! In september bleek dat het een bijna volledig onverhard parcours was die Heiderun, dit keer liep ik een wegparcours. Maar hoe was het nu eigenlijk? Was het leuk of niet? Zwaar of viel het mee? En hoe heb ik gelopen? Maar vooral wat ging er allemaal door mijn hoofd en ga ik het ooit nog eens doen? 

Zo’n twee weken voor de Singelloop Utrecht was ik niet helemaal fit, er werd me toen al gezegd dat ik wel op de been zou blijven tot de wedstrijd en dat was waar… en nu? Nu ben ik snotverkouden en heb een niet zo’n fit lijf!

Hoe kom je erbij?

Ja, dat vraag ik mezelf ook wel af, hoe ik er in hemelsnaam bij ben gekomen om me aan te melden voor zo’n wedstrijd! Hoe het kwam? Het was juli en zat buiten op het balkon, na al een kleine maand echt lekker te hebben gelopen, langzaam maar zeker kwam de 5km in de buurt. Op een gegeven moment kon ik het nagenoeg in één keer lopen, dus tja … mensen die hardlopen hebben het over de ‘flow’ tijdens zo’n wedstrijd en het gevoel en daar was ik benieuwd naar!

Eerst maar voorzichtig beginnen, dacht ik! Maar ja, die Heiderun, was niet echt voorzichtig.. ondanks dat het een korte afstand was. Al met al was het leuk en ik was een hele ervaring rijker! Dat ik een, voor mij doen mooie tijd neerzette van 19:05 op 3,2 km was mooi meegenomen!

Toch schreef ik me nagenoeg tegelijk ook in voor een 5 km run, maar ik wilde wel ergens aan meedoen waar ik een mooie medaille zou krijgen voor mijn deelname en eventueel kon laten graveren. Dus koos ik voor een loopje in oktober een maand later, dan zou ik nog even hebben om te trainen.

Pffff 5 km, ja ik ben een beginner…

Echt wat heb ik er als een berg tegenop gezien! Ik weet mijn valkuilen, te hard starten omdat ik de drukte uit wil zijn (daar hou ik niet zo van tijdens het lopen) en te graag mee willen lopen met andere. Goed, duidelijk ik ben een beginner… nu is dat niets nieuws. Maar ondanks dat ik het weet kan ik er dus ook niets mee. En mijn hoofd? Die gaat in fases door de wedstrijd hebben, elke keer een stapje verder en steeds weer anders gaan de gedachten door mijn hoofd!

Afgelopen week heb ik echt wel honderd keer gedacht, shit waarom sta ik helemaal vooraan in de eerste wave tijdens de wedstrijd? Ik ben niet snel, gezien de uitslagen van voorgaande jaren wist ik dat de eerste al rond de 16 minuten zouden finishen. En ik heb me ingeschreven met een verwachte eindtijd van 34 minuten, waarom dan vooraan?

Tijdens het hardloop evenement…

Daar helemaal vooraan voelde ik me dus echt niet op mijn plak, verschrikkelijk! Al die veel sportievere mensen om me heen, mmm ik weet niet ik voelde me een soort van ‘opgelaten’.

Dan wordt de start uitgesteld met tien minuten omdat nog lang niet alle lopers in de startvakken staan, prima… maar ik heb het inmiddels wat koud. Door de drukte is er weinig ruimte om echt lekker te kunnen blijven bewegen behalve een beetje swingen op de muziek. Dan eindelijk gaat het startschot, mijn hoofd en lijf schreeuwen om ruimte, dus ik besluit hard te lopen… te hard voor mij (ruim 11 km per uur). Eindelijk heb ik ruimte voor me en rust in mijn lijf.

Na een halve kilometer ga ik iets minderen en na een kilometer ga ik terug naar mijn ‘gewone’ tempo van rond de 9,5 km per uur. Kramp, echt ik krijg kramp… echt nooit maar dan ook nooit heb ik kramp tijdens het lopen. Waarom nu wel? Ik begrijp er op dat moment geen fluit van, maar het zal vast te maken hebben met het te snel starten en teveel van mezelf eisen.

Even snel wat strekken en rustig aan weer gaan lopen, dat werkt! Het is weg… en ik loop lekker door!

En dan in eens is er iemand die hulp nodig heeft

Tijdens de eerste drie kilometer wordt ik echt door honderden mensen ingehaald, ik startte immers als één van de eerste en wordt uiteindelijk 631ste. Na zo’n 3,5 tot 4 km kom ik een mevrouw tegen die ‘zwalkt’ en ik denk even na,  ga ik voor een snellere tijd of blijf ik bij haar voor het geval het niet goed gaat? Toch besluit ik in de buurt te blijven, na nog een paar honderd meter gaat ze tegen een geparkeerde auto aan en ik besluit haar te helpen.

Ik blijk echter niet sterk genoeg, er is hulp… een andere loopster pakt haar bij de andere hand en niet veel later neemt een jongen mij over. Ik blijf er wel achter lopen, de laatste 100 meter voor de finish ga ik ze voorbij en loop door naar de EHBO-er en samen brengen we de mevrouw naar de eerste hulp post.

Verbetering van mijn tijd

Ja! Maar dat is al snel! Ik heb namelijk nog nooit een tijd gezet omdat ik nog niet eerder een 5 km wedstrijd heb gelopen. Maar ik ben ook sneller als de snelste tijd in mijn runkeeper! In juli liep ik er zo’n 34 minuten over, daar heb ik me dan ook mee ingeschreven. Mijn snelste tijd voor ik werkelijk aan de start verscheen was 32:31 op 5 km.

Tijdens de Singelloop Utrecht liep ik 5 km in 30:18, dus ja duidelijk een verbetering van mijn tijd! Of ik dat ooit verder zal en kan verbeteren? Werkelijk geen idee! Daar moet en wil ik verder nog helemaal niet over nadenken, we zullen zien!

Meer wedstrijden lopen?

Nog geen idee! Tijdens en direct na de wedstrijd dacht ik echt, nee, dit ga ik niet meer doen. Zo’n wedstrijd is niets voor mijn, niet mijn ding. Nu achteraf vond ik het wel een leuke ervaring, al is het lopen nog duidelijk niet mijn tweede natuur en zal ik wel echt door moeten zetten om het meer ‘eigen’ te maken.

Ook zal ik eens moeten bekijken of ik een loopgroep opzoek, wat voor mij best lastig is qua tijden aangezien ik gewoon niet echt flexibel ben. Of een loopcoach die me zo nu en dan eens op weg kan helpen. Iemand die mij wellicht kan helpen om de 5 km wat ‘makkelijker’ te gaan lopen of misschien zelfs wel meer kilometers kan laten lopen. Tot op heden doe ik alles zelf zonder hulp, maar denk dat het wel ergens stopt… maar waar? Nog geen idee!

En dan die wedstrijden, dat vind ik dus een lastige. Ja het is leuk, achteraf gezien! Op het moment zelf ben ik niet zo enthousiast… en toch ligt er een soort van ‘verslaving’ op de loer. Maar wat wil en kan ik dan überhaupt?

Als ik wedstrijden ga lopen wil ik wedstrijden in de buurt lopen. Maar het liefste evenementen waar ik een mooie (unieke) medaille krijg als aandenken (die dan bij voorkeur ook nog gegraveerd kan worden). Misschien een vreemde redenering, maar het is dan toch een soort van beloning.

En nu?

Sinds zondag op maandag nacht ben ik erg verkouden en rillerig, de nachten zijn warm, zweterig en benauwd. Dus ik probeer wat rustig aan te doen en op te knappen. Hoe? Door gezond te eten, wat te bewegen en goed op mezelf te passen. Ik hoop vandaag of morgen weer een klein rondje te gaan lopen… voor het eerst na de wedstrijd van afgelopen zondag.

De komende tijd me eens oriënteren en uitzoeken wat voor een wedstrijden er zijn en wat me leuk lijkt, maar ook of ik het wil. Daarnaast de vraag blijf ik de 5 km lopen? Kortere wedstrijden? Of ga ik proberen om door te trainen tot de 10 km? Echt, ik weet het nog niet! Die 10 km is een uitdaging, maar ik heb niet het idee dat het me ooit zal lukken.

Dat 5 km me lukt mag een wonder genoemd worden, het heeft lang geduurd voor ik zover was. Mede doordat mijn eigen ‘training’ tussen alles door moet, dan heb ik het over mijn vaste baan, mijn zzp-er klusjes, vrijwilligerswerk en de drukke planningen van de meiden. Daarnaast heb ik wat lichamelijke issues (slechte rug) waardoor ik ook wat voorzichtig ben. Dus ik moet in beraad met mezelf, wat ga ik doen? Blijf ik gewoon lekker zelf lopen of ga ik toch naar meer wedstrijden toe werken?

Nou ja… heb je tips (in de breedste zin van het woord)? Ben je een loopcoach (online of gewoon hier in de buurt van Wageningen) en kan je me helpen? Of ben je loper en zijn er evenementen waarvan je zegt, die moet je een keer meemaken? Laat het me weten!