Sinterklaas is een ‘sprookje’

Hoe durven wij als ouders, ik als moeder het sinterklaas feest te verpesten… dat werd mij verweten nog niet zolang geleden. Maar waar ging het nu helemaal over? De aanleiding was dat iemand mij vroeg of onze meiden nog in Sinterklaas geloofde. Ik gaf gewoon antwoord, “Nee, ze weten al van kleins af aan dat het een soort van ‘sprookje’ is.” Dat schoot de dame in kwestie en één omstander kennelijk in het verkeerde keelgat!

Na de geboorte van onze oudste dochter besloten wij dat we zouden kijken hoe het zou lopen met het hele verhaal rond Sinterklaas en zwarte piet. We wilde geen leugens vertellen, maar we zouden het gewoon op z’n beloop laten. Al snel liep het anders!

Het was raar…

Ons meisje was bijna drie en sprak voldoende gebarentaal om ons duidelijk te maken dat ze die zwarte pieten maar vreemd vond. Zwarte Piet was zo zwart niet, waarom hadden ze handschoenen aan en waarom jongens in een panty? Laten we het er maar op houden dat het een kind is met oog voor detail.

We besloten dat we geen verhaal in stand wilde houden, maar haar zouden laten gaan en kijken wat ze er zelf van zou gaan maken. Niets geen geheimzinnig gedoe, geen sprookjes. Stelt ze vragen geven we antwoord, een eerlijk antwoord. Zo hebben we het met onze jongste dochter ook gedaan, werkt prima hier!

Hoe ga je ermee om?

Al van kleins af aan weten onze meiden dus hoe het zit en dat gaf een fijn en prettig gevoel! Onze meiden, je zag ze elk jaar weer denken…. hé die ken ik maar waarvan! Die schmink zorgt er nu eenmaal voor dat mensen minder herkenbaar zijn.

De voorgaande jaren maakte ik heel wat gezelschappen klaar voor hun toch langs kinderen, in een deel van de gevallen waren de kinderen daar gewoon bij. De pieten in kwestie verbaasde zich er over, maar voor onze kinderen was het normaal. Je komt zo als ‘normaal’ mens binnen en als je weggaat in je gekke pak en met een gezicht vol schmink ben je zwarte piet, malle piet, opa piet of pietje verliefd… geef er maar een naampje aan!

Deze mannen en vrouwen moeten ook eten, ze eten niet met handschoenen aan dus hup dan heb je witte handen. De pruik gaat af, even luchten en het is allemaal gewoon en niets geks aan. Je hoorde ze er zelden over en als het zo was, ging het zachtjes.

Het is en was gewoon en dat maakt het zo mooi!

Sinterklaas vieren en beleven

We vieren gewoon sinterklaas en de meiden beleven het intens, ook zij vinden het spannend en ja ze krijgen ook cadeautjes! Ze maken tekeningen die ze geven op het sinterklaasfeest en ze studeren een dansje in voor de Sint. Het is gewoon een leuk feest. Ook op pakjesavond zijn er gewoon cadeautjes en met een beetje geluk komt er een Piet ze langs brengen of klopt er een piet op de deur! Het is en blijf spannend!

Al van kleins af aan gaan ze mee cadeautjes kopen, want ja er moeten wel gewoon cadeautjes gekocht worden anders is die zak zo leeg! En ja, ook dit is volledig normaal… de meiden kiezen cadeautjes voor elkaar, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

En toch ervaren ze de spanning en sensatie van Sinterklaas!

 

Verpesten van Sinterklaas?

Ik denk het niet, wij vertellen liever geen leugentjes over dit soort dingen. De spanning is er al genoeg, december is al spannend en druk genoeg! Wij willen hier niet over liegen, al die verhalen in stand houden? Nee dank je!

Even terug komend op die dame die vindt dat wij het sinterklaasfeest verpesten. Zij kon het feit dat wij er op deze manier mee omgaan niet zo waarderen. Kennelijk moet iedereen het sprookje en de bijbehorende “leugens” vertellen om te voorkomen dat haar kind(eren) het blijven geloven.

Daarnaast is ze bang dat ‘kinderen zoals die van ons’ het zouden verpesten. Het mooie hiervan is dat ik geloof dat het juist het anders werkt! Onze kinderen weten niet beter, voor hun is het de normaalste zaak van de wereld dat sinterklaas en de pieten gemaakt zijn. Juist om die reden praten ze er niet over, het is ‘normaal’ dat het niet echt is.

Onze oudste dochter was twee jaar geleden erg onder de indruk dat er kinderen waren die niet wisten dat het ‘gemaakt’ was. Die kinderen waren teleurgesteld en juist die kinderen vertelde aan iedereen dat Sinterklaas helemaal niet bestaat. Waarop onze dochter juist thuis kwam met het verhaal van de teleurgestelde kinderen… 

Het was bij onze dochter nooit opgekomen om te vertellen hoe het echt zit, domweg omdat ze niet beter wist! 

Onlangs kwam onze jongste dochter met een soortgelijke ervaring thuis, zij is wel wat mondiger en opener. We hadden haar verteld beter maar niets te vertellen over Sinterklaas op school. Bij haar vraag waarom, legde ik haar uit dat de meeste mensen niet helemaal eerlijk zijn tegen hun kinderen. Dat niet alle ouders hun kinderen vertellen of laten zien hoe het ‘echt’ is.

Nog geen week later komt ze thuis met het verhaal dat er kindjes in haar klas waren, die verteld hadden dat Sinterklaas niet bestond tegen nog gelovige kinderen.

Hoe ga jij met om het het sprookje Sinterklaas? Hou je het verhaal vol, laat je het over aan je kind(eren) of leg je het uit?