Kennelijk ben ik (soms wat te) goed van vertrouwen en laat ik mensen maar gaan, maar soms kan ik me dan toch verbazen over hoe mensen zich ‘staande’ houden in de maatschappij. Keer op keer mensen om de tuin kunnen leiden en het keer op keer voor elkaar krijgen dat andere mensen alles voor ze doen. Maar ook dat ze hun kind(eren) meenemen op de weg waarbij ze soms, eigenlijk regelmatig, de (in mijn ogen) verkeerde afslag (willen) nemen. Of mensen die in eens door een roze bril gaan bekijken, terwijl de voorgeschiedenis nogal ‘grijs’ was… dat kan (en wil) ik niet begrijpen.
Vooral door het vrijwilligerswerk dat ik doe en de contacten die ik heb, kom ik heel veel verschillende soorten mensen aan. Mensen met allemaal een eigen verhaal, beleving en ervaring…
Maar soms zijn er dingen waar ik me oprecht over blijf verbazen, maar soms ook ergeren! Maar wat voor een soort verhalen en mensen zijn dat dan?
Wat voor een mensen zijn dat?
Alles voor elkaar krijgen…
Je kent ze misschien ook wel, de ouders die koste wat het kost de leerkracht om zijn of haar vinger wil winden. Die mensen die van alles voor elkaar krijgen. De vrouw die het elke keer weer voor elkaar krijgt om haar kind naar voren te schuiven, eerder thuis te krijgen of om akkoord te krijgen op wat extra vrije uren.
Kritiek op een ander
Die ouder bij het sporten die altijd kritiek heeft op andere, maar zelf nu niet bepaald het ‘gemiddelde’ is. Hij of zij die evengoed afwijkt en zijn of haar eigen unieke persoontje is. Niets mee, maar oordeel dan niet over een ander. Blijf bij jezelf en bedenk hoe hard de docent, coach en/of trainer van je kind, vaak vrijwillig werkt om de kinderen te leren wat nodig is.
De omslag
Dit speelde jaren geleden (werkgever en collega van één van mijn familieleden) en onlangs dacht ik… dit kan toch niet… Iemand die ‘in eens’ iets of iemand door een roze bril is gaan zien en dat terwijl die persoon een niet zo’n positieve bijdrage heeft geleverd aan een lastige situatie. Ik begrijp dat niet! Eerst twijfels hebben over iets en dan in eens is alles koek en ei, kortom alsof het nooit is voorgevallen.
Overal mee wegkomen
De collega (al dan niet vrijwilliger) die overal mee weg komt, je kent ze wel… te lang koffie drinken, ergens even kletsen en dan ook nog roken. Of net op tijd of eigenlijk iets te laat komen en vroeg weer weg zijn. Altijd een excuus hebben of altijd een reden hebben dat iets al dan niet goed is gelopen. Iets kwijt? Tja, kan toch iedereen gebeuren?
Wie is ‘bekrompen’
De ouder die denkt en van mening is dat alles fout is… behalve zijn en/of haar gezin, opvoeding en omgang. De wereld en de volwassenen zijn bekrompen maar het kind niet, ‘iedereen’ ziet dat verkeerd. Soms moet je inzien dat een persoon niet goed past in een bepaalde omgeving. Al dan niet vanwege het feit dat het kind liever niet wil, maar zich toch ‘verplicht’ voelt of misschien gewoon net even anders is waardoor het lastiger is.
Leugentje om bestwil
De mens die zoveel leugens verteld dat die er zelf niet meer uitkomt… gewoon omdat ze niet meer weet wat ze tegen wie heeft verteld. Nog altijd mensen willen laten geloven in de onschuld, terwijl alles maar ook alles erom heen wat anders laat zien. Het is vooral verdrietig en triest, het lastige? Ze willen niet geholpen worden.
Er is altijd iets
Personen waar altijd iets negatiefs is, mensen die nooit (kunnen) zeggen dat het best of goed is. Er is altijd iets… en eigenlijk zelden positief. Een scheet die dwars zit of echt iets serieus, het is allemaal even erg. Soms vraag ik me af of deze mensen niet in een groot donker gat zitten en daar eigenlijk uit geholpen moeten worden.
Nooit eens
Altijd, nou ja bijna altijd iets anders willen en vinden als de rest van de wereld. Ben je het dan nooit eens met iets wat besloten is? Altijd kritiek op dat wat er gedaan of besloten is? Het altijd net wat beter weten? Al bedoelen ze het waarschijnlijk goed, ik begrijp het niet. Soms zijn er toch wel besluiten en oordelen die gewoon kloppen en goed zijn?
En ik dan?
Uiteraard ook ik wordt niet altijd begrepen, dat heeft iedereen wel eens denk ik! En ja ik gebruik ook wel eens een leugentje om bestwil, heb een (sterke) eigen mening, krijg wel eens iets voor elkaar of ben het bepaalde zaken niet eens. En ja, ook ik heb wel eens kritiek op een ander… maar continue leugens, mijn mening opdringen, altijd alles voor elkaar (willen) krijgen bijvoorbeeld? Nee dat niet!
Heb jij mensen in je omgeving of gehad die net iets te veel leugentjes vertellen? Alles negatief zien? Overal mee wegkomen? Vaak kritiek hebben of het nooit ergens mee eens zijn? Ik ben benieuwd!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Herkenbaar. Van de meeste van dit soort types heb ik afstand genomen. Ik wil daar geen energie meer in steken. En bij de rest denk ik: Karma. Her lijkt misschien niet zo maar, vroeg of laat lopen ze een keer tegen de lamp. En dan lach ik.
Knap! Op de één of andere manier heb ik een gave om deze mensen elke keer weer tegen te komen en te ontmoeten. En ja, ik hoop dan dat het veranderd en beter zal worden, maar vaak is dat niet zo.
@Nathalie, had ik ook hoor. En heb besloten dat ik niet meer met zulke mensen om wil gaan. En helaas blijven er altijd een paar hangen maar daar wil ik geen negatieve energie meer in steken. Bij mij krijgen ze in elk geval niks meer voor elkaar. En uiteindelijk lopen ze echt een keer ergens tegenaan. Trust me.
Ja, dat hoop en denk ik dan ook inderdaad… vroeg of laat!