Dat je alles op de rit hebt en even denkt dat het allemaal lukt en je alles weer helder in beeld hebt! Tot er weer dingen gebeuren die je niet hebt voorzien of als er weer dingen gepland moeten worden die je niet in de hand hebt, dan staat alles weer op de kop! Het gevoel van falen, het gevoel dat ondanks dat je, je best doet het gewoon niet wil lukken. Met tranen, die dan toch echt gewoon komen…. zomaar!
Eindelijk na langere tijd dachten we alles weer lekker op de rit te hebben, de kinderen het naar hun zin op school, wij beide een leuke baan en leuke hobby’s. We besluiten het roer wat om te gooien als het over de gezondheid van onze dochter gaat, we kiezen voor een ander logopedie traject en besluiten naar een kinderziekenhuis te gaan met de hoop een diagnose te krijgen. Misschien niet eens echt een diagnose maar duidelijk in beeld te krijgen wat wel en niet tot de mogelijkheden hoort voor onze dochter.
Maar ook financieel ging het allemaal weer goed, we konden een stukje hypotheek aflossen en kregen meer rust door niet meer elke maand op elk dubbeltje te moeten letten. Alles op de rit voor ons gevoel, ondanks de problemen en beperkingen die er zijn binnen ons gezin.
En dan zomaar in een paar maanden tijd, net als je denkt “Yes, we hebben het weer lekker op de rit!” komt het ene naar het andere puntje weer voorbij.
De auto komt voor een relatief laag bedrag door de keuring en beurt, nog geen drie weken later staat hij alsnog bij de garage… wiellagers kapot! Nou niets weinig geld, daar gaan we weer. We rijden vaker richting het ziekenhuis met onze dochter, alles duurt langer als verwacht. Er gaan dingen stuk die best wat geld kosten, kortom ‘dikke pech’! Nu onlangs had één van onze honden een bultje, binnen een dag tien keer zo groot geworden. Nog eens een dag later nog véél groter… ik kan je vertellen de rekening van de dierenarts was voor de eerste dag al geen grapje met een lab onderzoek, opname, medicatie en behandeling.
Kortom, voor mijn gevoel is het weer één grote chaos… hopelijk hebben we het op alle vlakken weer snel op de rit. Dat geeft rust en energie om weer door te kunnen.
Herken je zulke momenten? Dat het een niet meer zo leuk is?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
1 comment
Hoop dat je het idd allemaal op de rit krijgt, ik herken wel zulke momenten