Eigenlijk was ik al nooit goed in februari, toen ik jonger was voelde ik altijd zo'n groot gat in het jaar. Kerst was voorbij, het weer is flets en het geld was op. Alle drie zijn anno 2020 nog niets veranderd. Alleen zijn daar nog wat extra factoren bij gekomen die februari steeds onprettiger … [Read more...] about Februari, zo niet mijn maand
kanker
Welkom op de spoedeisende hulp
Al anderhalve week gaat het niet goed, waarbij 'niet goed' nog een understatement is. Ik ben benauwd, verkouden, heb zere longen en slappe spieren. Voor 'gewone' mensen vervelend, voor mij rampzalig. Dit keer bedacht ik me, ik kijk het even aan. Of het eigenwijzigheid is, ik denk het niet al zijn de … [Read more...] about Welkom op de spoedeisende hulp
Lang leve de grenzen
Soms gebeuren er weer dingen die mijn wereld weer even op zijn kop zetten. Die het gras onder mijn voeten wegmaaien en wat er voor zorgt dat alle innerlijke rust verandert in een emotionele tornado. De eerste vijf vakantieweken waren fantastisch. Ik heb gewandeld, gespeeld met de kinderen, gesport … [Read more...] about Lang leve de grenzen
Is dit nu later
Angst voor wat komen gaatangst dat deze ziekte ook mij niet overslaatovergeleverd aan dokters, onderzoeken en pijnaan de gedachten hoe je leven hoort te zijnalle kanten kan het nog opgaanmaar de gedachten aan mijn moeder staan prominent vooraande mooie momenten komen voorbij en gaan door je hoofdde … [Read more...] about Is dit nu later
Wat een dagje Rutbeek al niet los maakt
Daar gingen we vandaag bezakt en bepakt naar de Rutbeek. De opblaasboot mee, een koelbox vol koud water en lekkere broodjes en een Yumbox gevuld met verschillende soorten fruit. De visnetjes konden natuurlijk niet ontbreken samen met de emmers en schepjes en hop naar de zwemvijver. Onderweg begon … [Read more...] about Wat een dagje Rutbeek al niet los maakt
Hoe niets is wat het lijkt
Vorige week ging mijn telefoon. Ik stond net voor de deur bij mijn fysiotherapeut en zag een anoniem nummer. Eerlijk is eerlijk anonieme nummers brengen mij vaak niet veel goeds. Ik verwachte nog een telefoontje van het ziekenhuis, maar zo snel. Dit keer belde de meneer van de gemeente. Hij wilde … [Read more...] about Hoe niets is wat het lijkt
Dag droombaan, wat mis ik je…
'He hoi, hoe gaat het met je? Ik hoor zulke rare dingen' "O is dat zo?' 'Ja, dat je kanker hebt gehad. Klopt dat wel? Je bent nog zo jong' 'Ja dat klopt, kanker vraagt nou eenmaal niet naar een leeftijd en of je wel braaf bent geweest in je leven' (dan was ik namelijk zeker niet door de keuring … [Read more...] about Dag droombaan, wat mis ik je…
En dan toch is het er weer
Al zestien weken was ik niet bang, zestien weken die voorbij krabbelden zonder bang te zijn dat ik weer kanker heb. Wat een rust in mijn hoofd gaf dat. Niet bij elk pijntje opschrikken en niet bij elke keer het woordje kanker dat je denkt wat als. Tot vorige week. Vorige week werd ik net als … [Read more...] about En dan toch is het er weer
Op de thee bij Maureen
En daar is hij weer de derde op de thee bij Maureen. En weet je wat hem zo bijzonder maakt. Het is begin oktober en ik zit gewoon buiten. Zonder jas in de zon. Hoe heerlijk is dat? Ik kan er in ieder geval intens van genieten. En niet alleen ik, ook de kinderen spelen met blote armen buiten in het … [Read more...] about Op de thee bij Maureen
Als niets is wat het lijkt…
Daar zit ik dan, in de tuin van ons vakantiehuisje bij Landal. Een heerlijk zonnetje, aangename temperatuur. Fluitende vogeltjes om mij heen en in het weiland voor mij is een boer zijn veld aan het bemesten. Eigenlijk is alles perfect hier en toch voel ik mij alles behalve gelukkig en happy. … [Read more...] about Als niets is wat het lijkt…