Een Tea Topic vraag die ik eigenlijk niet wilde beantwoorden, maar op de één of andere manier komt deze toch elke keer weer boven water! Eigenlijk is het ook niet iemand die ik het laatste jaar heb ontmoet, maar wel al iets langer geleden, maar hoe dan ook ze blijft wel één van de meest bijzondere mensen die ik in mijn leven heb mogen ontmoeten. En nee, geen bekend persoon of iets… maar wel iemand die bijzonder is, gewoon om wie ze was. 

De Tea Topic vraag luidt: “Wie is de meest bijzondere persoon die je afgelopen jaar hebt ontmoet?”

Tea Topic: Wie is de meest bijzondere persoon die je afgelopen jaar hebt ontmoet?

Het is al weer wat langer als een jaar geleden, maar het is gewoon de moeite waard om over te schrijven! In oktober 2016 kregen wij een mail van Jolanda, zij was nog niet zo lang geleden in Wageningen komen wonen en wilde graag bij ons vrijwilligerswerk komen doen.

Enthousiasme en optimist!

Helaas besloot het lot dat het nog even op zich liet wachten voor ze werkelijk bij ons aan de gang kon gaan, ze werd in die tijd geconfronteerd met kanker. Tijdens haar herstel is ze gestart bij ons als vrijwilligster, zeg maar gerust een hele fanatieke en gedreven vrijwilliger. Bijzonder om te zien hoe snel zij haar plekje in ons toch wel vaste team gevonden had.

Behalve vrijwilliger was ze ook het een enthousiast mens, voor alles in! Maar misschien nog wel de meest optimistische persoon die ik ken. Ze vocht en ging door ziek of niet, fit of niet… het leven gaat door en plezier moet je maken, ga niet bij de pakken neerzitten het heeft toch geen zin! Als ik het zo opschrijf hoor ik het haar zeggen.

Invloed en kijk op ‘dingen’

Ze heeft ongelooflijk veel gedaan in haar korte tijd als vrijwilliger, ze heeft een flinke indruk achtergelaten met haar persoonlijkheid en hoe ze soms onze kijk op het leven en situaties kon veranderen en beïnvloeden gewoon door er een dolletje van te maken of aan te geven en te laten zien hoe zij ermee omging.

Stomme kanker

Het is een verschrikkelijke ziekte, kanker. Het overkwam haar opnieuw… helaas kwam niet al te lang na de ‘ontdekking’ het bericht dat ze niet meer beter zou worden. En nog steeds bleef ze uitstralen dat je de dag moest plukken en van de mooie, fijne en kleine momenten moest genieten.

Ondanks dat ze nauwelijks meer wat zelf kon ondernemen genoot ze van de zonnestralen die haar bereikte op bed, het feit dat ze even kon meelezen in de app groepen of op Facebook. Ze vertelde me dat ze genoot van alle foto’s van het hoge water, ze vond het prachtig om dat op die manier te kunnen zien en volgen.

Deze sterkte vrouw, Jolanda… heeft haar strijd moeten opgeven, maar ondanks dat ze wist dat het nu toch binnen korte tijd op zou houden maakte ze samen met haar man plannen en regelde ze samen het afscheid.

Erop uit en feestje!

Met een door hen samen geselecteerde groep mensen plande ze een uitje naar de Efteling en organiseerde ze samen met wat mensen om hun heen een ‘leuk je gekend te hebben’ feestje. Een bijzonder afscheid van een mooie vrouw met alle mensen die haar lief zijn en andersom, op welke manier dan ook.

Beide keren werd Jolanda vervoerd door de liefdevolle organisatie Veluwse Wens Ambulance, wat een prachtige organisatie is dat!

Tijdens het feestje dat we nog met elkaar mochten vieren, is het leven echt gevierd! Hoe? Op allemaal verschillende manieren, van lekkere hapjes en drankjes tot muziek en cadeautjes. Een feestje met een gouden randje, hoe verdrietig en emotioneel het op sommige momenten ook was.

En dan is het ‘echt’ voorbij

Na het feestje was het op, Jolanda haar strijd was gestreden. Ze overleed in de week die daarop volgde, wat een verdriet heb ik gezien die laatste weken. Vanaf de zijlijn keek ik toe, redelijk nuchter maar vol bewondering!

Ik ben geen familie en geen vriendin, ik ben of eigenlijk was haar collega bij de speelgoedbank en een kennis die heeft geprobeerd te helpen waar kon. Ik mocht foto’s maken tijdens haar afscheidsfeestje en ik ben naar het laatste afscheid in het crematorium geweest.

Wat mij geraakt heeft is dat ik in alle, maar dan ook werkelijk alle verhalen haar enthousiasme en haar bijzonder positieve kijk op het leven terug hoor. Niet alleen binnen onze stichting, maar ook van haar ouders, familie, man, haar werkgever en het blaaskapel waar zij zich met hart en ziel voor heeft ingezet.

Daarom!

Met het ontmoeten van Jolanda heb ik, denk ik de meest positieve, grappige en bijzondere persoon ontmoet! Niet alleen van het afgelopen jaar, maar ik denk van mijn leven. In ieder geval tot nu toe!

Michel, bedankt dat ik over haar mocht schrijven! 

Nathalie

Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.

Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!