Tea Topic nummer twaalf is een aan de beurt! Ik moet eerlijk bekennen dat ik de laatste weken telkens vergeet foto’s te maken van de labeltjes van de thee zakjes. De spoeling wordt dus wat dun, maar genoeg thee drinken en foto’s maken van de labeltjes! Dit keer een wat serieuzer onderwerp als vorige week toen we het over ‘superkrachten’ hadden.
De Tea Topic vraag luidt: “Ben je ooit naar de eerste hulp geweest?“
Tea Topic: Ben je ooit naar de eerste hulp geweest?
In mijn herinnering
Volgens mij heb ik als kind wel wat keren op de eerste hulp gezeten, was het niet voor mijn vingers, dan was het wel veen mijn enkel. Dit is tenminste wat ik me ervan herinner!
Ik korfbalde, dat bleek niet altijd even handig met vingers die zo nu en dan verkeerd schoten door een bal die op het puntje van de vinger kwam of iets harder was als dat ik dacht. En die enkels, tja.. in de tijd dat ik korfbalde was het vooral nog op echt gras, met kuiltjes, hobbeltjes en modder. De enkelbanden hebben wel wat te stellen gehad met mij en mijn hobby!
Verder? Samen met mijn toenmalige paard onderuit gaan, met een flinke hersenschudding tot gevolg. Volgens mij was dat ook eerste hulp waar we toen zijn geweest zo niet was het de huisarts, maar gelukkig allemaal erg lang geleden!
De laatste jaren
Met een vriendin
De laatste jaren ben ik niet voor mezelf op de eerste hulp geweest, de laatste keer dat ik er was, was voor een vriendin. Zij was te ziek door een ziekte die haar leven lijkt te bepalen. Wat was ze ziek, na letterlijk uren wachten in de wachtkamer, huisarts en eerste hulp werd ze opgenomen op de afdeling gedurende een week! Wat was ze ziek, niet leuk!
Met onze jongste dochter
Een jaar of drie geleden inmiddels besloot onze jongste lekker eigenwijs te gaan spelen in bed, een hoogslaper wel te verstaan. Na de waarschuwing “ga nu lekker liggen en niet spelen, straks lig je beneden” gebeurde dat ook… via het trapje keurig op de grond, op haar kussen. Toch had ze pijn en besloot ik naar de huisartsenpost te gaan, de huisarts gaf aan dat het gekneusd was en dat we weer naar huis konden. Om 19.30 uur was ik weer thuis!
De hele avond was het bij elke beweging huilen, na een telefoontje was het eerst stop er maar een pijnstiller in… maar midden in de nacht was ik het zat en belde ik met de mededeling dat ik eraan kwam dat mijn kind het niet vol kon houden zo. Rond midden nacht waren we er, na uren wachten omdat er allemaal beschonken mensen werden binnen gebracht waren we om 04.00 uur weer thuis, een gebroken arm!
Dus ja, ooit ben ik wel op de eerste hulp geweest… voor mezelf maar ook voor andere!
Ben jij wel eens op de eerste hulp geweest? Zo ja, voor wie?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Ah wat sneu voor je dochtertje met het vallen, dus midden in de nacht gegipst?
Nathalie onlangs geplaatst…Instagram Tag
Ja, klopt! Naar voor ons gevoel eindeloos te hebben gewacht! Het heel de snel en vlot, gelukkig!
Oh ja! Ik ook. Met Bas toen hij zijn been gebroken had op de trampoline bij schatkids, door een vreselijke keelontsteking waardoor ik niks meer kon en voor de verandering maar weer een kuur kreeg (hopelijk nu einde verhaal).
En ja jouw val van dat paard…. bbbrrrr. .. dat was echt eng! Ik zie je nog gaan! Volgens mij zijn jullie toen naar de huisarts gegaan waar je gelijk terecht kon….
Ik weet het oprecht niet meer… geen idee als jij zegt dat het de huisarts was geloof ik dat direct!
Met Bas, ja dat geloof ik meteen inderdaad! Verschrikkelijk!