Ik prikte weer eens een willekeurige vraag uit een lijst met vragen, het was een vraag waar ik helemaal niets mee kon! Daarom besloot ik het opnieuw te doen en wederom een vraag waarvan ik denk, wat interesseert het mensen? Helemaal niets, tenminste dat denk ik! Maar goed twee keer moet genoeg zijn dus ik heb besloten de tweede vraag te beantwoorden. Zo spannend is het immers niet…. toch? 

De Tea Topic vraag luidt: “Wanneer heb je voor het laatst gehuild?”

Tea Topic: Wanneer heb je voor het laatst gehuild?

Volgens mij is dit niet een vraag waar mensen een spannend antwoord op verwachten… toch? Nou ja, de ‘kijkcijfers’ doen het wel (bijna) altijd goed als iemand boos, verdrietig, teleurgesteld of gefrustreerd is… en ook dan kunnen er tranen bij komen. Maar hé, voor mij niets van dit alles… of misschien toch wel een beetje!

Huilen… van de pijn!

Mijn laatste janksessie was vorige week vrijdag, van de pijn! Ik had zo’n pijn in mijn rug, billen en benen dat ik er van moest huilen. Lang kon ik het tegenhouden, tot ik op de behandeltafel bij de fysio moest gaan liggen! Het was zo pijnlijk, niet leuk en helemaal niet grappig.

En ik ben dan dus ook nog eens zo’n muts die sorry zegt dat ik moet huilen, die man kan er immers ook niets aan doen dat ik moet huilen. Laat staan dat ik pijn heb, hij probeerde me juist te helpen… maar echt tranen bleven maar stromen. Wat een ellende!

Waarom heb ik de laatste jaren nog wel eens gehuild?

Ik kan me nog iets herinneren van boosheid, een voorvalletje op het werk! De boosheid had de overhand en hun huilen! Geen tranen met tuiten, maar gewoon tijdens mijn boze relaas tranen over mijn wangen. Van boosheid en teleurstelling.

En verdriet… onmacht, als er iets is waar je zelf geen controle over hebt. Een uitvaart, ziekte, ongeval of een andere gebeurtenis die gevoelens losmaakt. Gevoelens die tranen laten opkomen en al dan niet weggeslikt kunnen worden. Doorgaans ben ik de ‘droogkloot’ tijdens een uitvaart en ben ik degene die geen traan laat. Maar er zijn ook gevalletjes bekend waar mijn tranen wel opkomen.

De zijlijn, het gevoel hebben dat je (in mijn ogen) onterecht aan de zijlijn staat in plaats van deelnemer bent. Het idee dat je het derde of vijfde wiel aan de wagen bent en net buiten de pot pist. Ik kan daar best lang tegen, tot het op een gegeven moment een keer genoeg is… dan ben ik boos, gefrustreerd en zwaar teleurgesteld en dan kan ik wel eens een traantje laten!

En jij? Wanneer heb jij voor het laatst gehuild en waarom (als je dat wil zeggen natuurlijk)?