Het was weer eens zover, alles omtrent onze oudste dochter moest weer opgehoest worden. Natuurlijk doe je dat omdat je nieuwe stappen wil zetten om haar te helpen. Maar tegelijkertijd blijft het confronterend! Afgelopen week de map met alle papieren van 2007 ten tijden van de audiologisch onderzoeken en indicatie stelling tot nu.
Het is weer een keuzemoment, door de jaren heen hebben we al veel van dit soort momenten beleeft en je weet eigenlijk nooit of het echt de goede keuze is. Je kiest voor dat wat je denkt dat het beste is voor je kind… tot op heden hebben onze keuzes wel behoorlijk wat opgeleverd, of onze dochter het de juiste keuzes vindt kan ze nog niet zo goed beoordelen met haar acht jaar. We hopen dat ze als ze groot genoeg is kan zeggen dat we de goede keuzes voor haar hebben gemaakt, hoe moeilijk sommige keuzes ook zijn (geweest).
Blijven nadenken…
Feit blijft dat we continu nadenken, heeft ze hier baat bij? En is het echt nodig? Vorige week maandag een informatief gesprek gehad voor een andere vorm van logopedie, anders als dat ze al jaren krijgt in de hoop dat het wat meer oplevert voor onder andere haar spraak/taalprobleem maar ook aanverwante zaken die meespelen.
Ze gaan nu alle verslagen en het verloop bekijken, kijken of zij denken dat goed zal gaan werken. Ook gaan ze overleggen met de huidige behandelaar… het is spannend, weer een keuze en wellicht (weer) een verandering.
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord