Inmiddels komt het einde van mijn terugblik op tien jaar geleden in beeld, mijn ‘Memory Lane’ is bijna klaar wat dit betreft! We komen steeds dichter bij de tien jarige verjaardag van onze dochter. In deze terugblik mag ik wederom weer logeren in het ziekenhuis, een compleet verzorgd verblijf in de vallei. Helaas loopt het niet helemaal zoals we hadden gehoopt!

De artikelen waar ik mee terugblik zijn artikelen die ik tien jaar geleden schreef op mijn weblog van toen. Die blog ging vooral over onze kinderwens, de zwangerschap die op zich liet wachten en uiteindelijk de zwangerschappen en de kinderen.

Dit jaar ben ik tien jaar moeder, twee prachtige meiden rijker als toen… en nu tien jaar later vind ik het leuk om terug te kijken en lezen naar hoe ik het toen naar keek en erover schreef.

———

22 maart 2007 ~ Dagboek van toen

Naar drie dagen in het ziekenhuis te zijn verbleven voor een poging om de baarmoedermond week te maken ben ik weer thuis. Het heeft helaas niet opgeleverd wat we graag wilde, echt fijn gaat het inmiddels net meer. Sinds de acties van de afgelopen dagen zijn de rug-en been weeën alleen maar erger geworden, mijn lichaam is wat in opstand aan het komen. 

Inleiden of toch niet?

Maandag hoorde we dat er een dagopname was gepland voor dinsdag, de dagopname werd een logeerpartijtje. Na twee ‘zetpillen’ in de baarmoedermond werd ik gecontroleerd door een verloskundige, die zei toen morgen kunnen we je echt gaan inleiden. Waarop ik vroeg dus morgen word ons kindje geboren? “Ja” was het antwoord, mooi Peter geregelde vrij van het werk en vol verwachting leefde we toe naar woensdag.

Woensdagmorgen weer naar de verloskamers, had de opdracht gekregen om alles voor de kleine en mezelf mee te nemen. We deden dat braaf, na even afwachten kwam de co-assistent. Even checken, gynaecoloog erbij en toen kregen we te horen, dat wordt niets vandaag! Huh? Niet? Hoe bedoel je? Gisteren werd er nog verteld dat het echt wel kon vandaag. Volgens deze arts konden ze niet bij de vliezen en het inleiden kon niet gestart worden. 

Zoals je misschien zult begrijpen waren we gisteren best flink van de leg, je hebt een verwachtingspatroon omdat er gezegd was dat het echt ingeleid (vliezen gebroken en infuus met opwekkers) zou gaan worden. Gisteren hebben ze in plaats van het inleiden weer hun best gedaan met zetpillen en gels. Vervolgens kwam de arts, de mededeling was “grote kans dat we morgen echt kunnen gaan inleiden”. Inmiddels gingen we er maar niet meer vanuit, voor het geval dat het toch weer niet zo zou zijn.

Eerst weer aan de ctg en toen kwamen er vier personen binnen waaronder onze fertiliteits- arts. Weer werd ik gecheckt, we kunnen bij het kindje en bij de vliezen maar we gaan ze niet breken en niet inleiden. Het is nog te riskant, dan draait het uit op een te zware bevalling of een keizersnede.

Weer naar huis…

Afgelopen dagen een aantal keer een hypo (te laag bloedsuiker) gehad, dus dat is niet stabiel en erg wisselende bloeddruk (gister de laatste meting, tussen de middag was redelijk goed) maar ondanks alles mocht ik vandaag weer naar huis . Wederom een opname van drie dagen achter de rug en het einde is nog niet in zicht!

Vanaf nu moet ik dagelijks naar het ziekenhuis voor de controles, morgen op de poli, zaterdag op de verlos en zondag wordt ik voor een dagje opgenomen dan gaan ze weer uitgebreide onderzoeken doen en veel aan de ctg. Daarnaast wordt er dan besloten hoe verder.

Ondertussen is mijn energie op en moet ik nog gaan bevallen. De laatste dagen veel tegenstrijdige berichten gehoord waardoor we niet zo goed meer weten hoe of wat. Dus helaas gaat het (lange) afwachten met alles wat erbij komt ‘gewoon’ verder.

———

Dit is mijn vijfde terugblik op tien jaar geleden. De komende dagen zullen er nog wat blogjes verschijnen over onze belevingen van tien jaar geleden. De eerste terugblik ging over een bezoek aan de gynaecoloog, de tweede ging over ons eerste logeerpartijtje in het ziekenhuis, de derde ging wederom over een bezoekje aan het ziekenhuis en de vorige ging over het bezoekje waarin een opname werd afgesproken.

Waar ben jij bevallen? Thuis, in het ziekenhuis of misschien wel op een hele andere plek?

Nathalie

Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.

Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!