Eindelijk is het zover, vandaag komt Cooper ons vergezellen. Volgens de meisjes duurde het wachten lang, maar ze kunnen wel wat overdrijven. Ze zijn namelijk minimaal één keer per week bij Cooper, Simba en Poes wezen kijken en knuffelen. Er zijn dagen dat we er gewoon een uur of twee uur hebben gezeten, alleen maar knuffelen en spelen. Vanaf vanavond kan dat allemaal thuis! Het is nog even de vraag hoe onze Labrador Bono het gaat doen en hoe hij er op zal reageren, maar ik verwacht dat het wel goed komt!
Na maanden van vragen aan papa of er een kat mocht komen kwam daar halverwege september eindelijk de gehoopte reactie… ja het mag! Niet veel later worden de kittens met een keizersnede geboren, de meiden hebben de eerste keuze en maken na ruim een week al de keuze. Het wordt de zwarte, lekker niet wat papa en mama zouden hebben gekozen.
Zwart is zo zwart niet
Leuk voor ons en voor de meiden een verrassing, Cooper blijkt niet zwart te zijn! Althans niet helemaal zwart, hij heeft een getijgerd zwart velletje met hier en daar wat wit. Moeder poes is grijs en gezegend met een tijgerprint en vader is vermoedelijk zwart en dat heeft geresulteerd in een nog wat donkerder kitten met een tijgerprint en een tijgertje.
De keuze was vlot gemaakt, het geslacht maakte eigenlijk niets meer uit… het moest en zou de donkere worden! Over het geslacht gesproken, 100% zeker weten we nog niet eens of het een mannetje of een vrouwtje is. We horen het volgende week woensdag wel als we naar de dierenarts gaan. Er zijn verschillende mensen met verschillende meningen, de meest gehoorde is dat Cooper een poes is en geen katertje.
Daar gaan we voor nu dan maar even vanuit, maar we zullen zien!
Cooper? Nog ééntje?
Zoals sommige wel weten hebben we al een beestje in huis die Cooper heet en daar ook naar luistert… een hamster! Deze is inmiddels omgedoopt tot Mini Cooper en de kat heet ‘gewoon’ Cooper. Juist ja, de naam of eigenlijk namen zijn afkomstig van de voorliefde van de oudste voor de auto die de naam Mini Cooper draagt.
Een voordeel als we Cooper roepen luisteren de hamster en de kat als het goed is straks, misschien ook maar één van de twee dat kan ook nog. We zullen zien, maar komt vast goed!
Welkom!
Vanavond gaat Peter met de meiden Cooper ophalen, helaas kan ik er niet bij zijn… ik ben aan het werk bij Speelgoedbank Wageningen. Als ik thuis kom loopt het kleine spring in ‘t veld hier thuis rond als het goed is! Net als de meiden ben ik ook wat ongeduldig nu, zo leuk weer een poezenbeest in huis!
Nog een paar uurtjes geduld, maar dat gaat wel lukken! Straks meiden naar school, ik werken en daarna richting de dansschool om vervolgens naar de speelgoedbank te gaan. Druk dagje, het is zo vanavond laat en ben ik weer thuis!
Heb jij huisdieren? Zo ja hoe heten ze en hoe bedacht je de naam?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Have fun met de Coopers. Hier geen huisdieren.
Thanks!!