Er zijn, in grote lijnen twee soorten ondernemers als het gaat om winkeliers. Tenminste dat is inmiddels mijn ervaring, op basis van wat gesprekken met ondernemers maar ook door de manier waarom ze communiceren op sociale media. En ja… daar heb ik dus wel een mening over. Het zou maar zo kunnen dat deze blog me niet in dank afgenomen gaat worden, maar jammer dan.
Twijfel
Lang heb ik zitten twijfelen, ga ik er iets over schrijven of niet? Want, ja, ik vind het onwijs zuur voor al die ondernemers dat ze dicht moesten en zijn. Maar ik zie zo’n groot verschil tussen hoe ondernemers ermee om gaan.
Sommige ondernemers echt, respect! Hoe zij het oppakken… tegelijkertijd ook ondernemers die stil zijn en blijven en als er dan iets gezegd of geschreven wordt is het niet echt “ondernemend”, eerder negatief.
Het glas halfvol
Natuurlijk voor iedere ondernemer is deze corona tijd een sh*t tijd, niemand wil zijn of haar toko dicht moeten gooien. Geen klanten ontvangen, weinig of niets verkopen op de gebruikelijke wijze en bedenken hoe je wel wat aan de man kan brengen.
Het kost tijd, veel tijd en veel energie en creativiteit, maar het kan en dat blijkt als ik een heel aantal winkeliers zie ondernemen.
Ondernemers die etalageverkoop doen, hun website aanpassen, elke dag op allerlei manieren bereikbaar zijn voor verkoop en continu in de weer zijn. Ze gooien hun producten en aanbiedingen op sociale media of hebben een shop geopend via bijvoorbeeld Instagram.
Ze stappen op hun fiets of in de auto en bezorgen de spulletjes bij hun klanten of laten het bezorgen met een persoonlijke boodschap!
Verdere openstelling…
Nu is er het Click & Collect systeem, ook leuk en de ondernemers waarbij het glas halfvol is of lijkt te zijn gaan hier goed op! Natuurlijk hoor ik ze zeggen, het is anders maar het is iets!
En binnenkort mogen ze open op afspraak, nog tijdens de persconferentie zijn ze actief op sociale media om te melden hoe ze bereikbaar zijn en dat ze er in in hebben. Ze laten hun klanten zich welkom voelen, positief wat mij betreft!
Het glas halfleeg
De groep, waardoor ik dus zo heb getwijfeld om er over te schrijven.. een groep die zich vermoedelijk aangesproken zal voelen En tegelijkertijd ook de ondernemers waar je mij dus minder vaak zult gaan zien.
Waarom? Omdat ze weinig tot geen moeite doen om hun klanten te bedienen. Omdat het, het niet waard is… te veel tijd en energie in verhouding tot de opbrengsten.
In het begin van de lockdown nam ik zelf contact op met een aantal winkeliers omdat ik graag iets van ze wilde kopen. Maar er waren weinig tot geen mogelijkheden.
Er zijn ook ondernemers bij die inmiddels, gelukkig het licht hebben gezien en toch zijn gaan ondernemen in deze lastige tijd en hun creativiteit zijn gaan gebruiken. Maar heel enthousiast komt het niet over.
Nieuwe mogelijkheden
Al tijdens de persconferentie afgelopen dinsdag, zag ik ook een bericht voorbij komen waarvan ik denk.. mmm, het kan anders. Als winkelier en ondernemer snap ik dat je echt gewoon open wil, dat is tenslotten waarom je een winkel hebt.
En toch denk ik, als je naar de mogelijkheden kijkt en die opties benut kom je zowel je (potentiele) klanten tegemoet. De klanten die ervoor zorgen dat jij kan ondernemen.
Het bericht dat ik las zorgde er dan ook voor dat ik dacht, ik weet niet of ik nog in de betreffende winkel kom shoppen. Ik zal niet de letterlijke tekst plaatsen die ik tegenkwam, maar de strekking was dat er nog werd nagedacht of het wel rendabel zou zijn om op afspraak open te gaan en of het wel de moeite zou zijn.
Begrijp me niet verkeerd….
Echt ik begrijp dat het niet altijd even rendabel is om bepaalde zaken op te pakken. Maar niets doen is volgens mij ook geen optie, als je, je klanten wil behouden en blijven bedienen moet je wel iets doen.
Zelf heb ik in de afgelopen jaren een aantal winkeliers wel redelijk leren kennen een aantal van hen zijn zo gedreven, het is voor mij als klant juist een stimulans om niet verder te kijken maar juist bij hen te shoppen.
Straks als de lockdown voorbij is helemaal. Zij, die vindingrijke winkeliers waren er wel voor hun klanten ten tijde van de lockdown en alle beperkingen die het met zich meebracht.
Ik ben van mening dat de tijd en energie die je er nu instopt je uiteindelijk wat oplevert. Daarnaast kan ik me voorstellen dat elke euro die je verdient bijdraagt aan het voortbestaan van je onderneming. Elke euro is er één lijkt me, zeker in deze lastige tijd!
Waarom ik hierover schrijf?
Omdat het me boeit en bezighoudt, wat drijft mensen? Daarnaast heb ik regelmatig contact met een aantal ondernemers en ben blij verrast over hoe dingen lopen en gedaan worden.
Maar ook hoe er over zaken wordt gedacht en vooral het gebruik van sociale media toch heel wat kan opleveren.
Verder lijkt het erop dat er nog altijd mensen zijn die weinig tot geen idee hebben wat je als bedrijf uitstraalt als je niets doet of vooral “treurige” en/of “negatieve” berichten post.
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Geef een antwoord