Het kan je vast niet ontgaan zijn als je met enige regelmaat hier een kijkje komt nemen…. samen met onze oudste dochter en mijn zusje hebben we maanden uitgekeken naar het concert Symphonica in Rosso met Marco Borsato! In april schreef ik er voor de eerste keer over en een paar dagen voor we gingen nog eens!
Lang heeft ze erop moeten wachten… onze dochter wilde graag naar Marco Borsato, aangezien mijn zusje en in het zelf ook leuk vinden was het geen straf! In maart werden de kaartjes al gekocht, dat was op de verjaardag van onze dochter. We vertelde het haar… haar koppie, onbetaalbaar! Maar toen begon het lange wachten en toen, zomaar was het 24 oktober!
Om 15.00 uur stapte we in de auto, vanaf 16.00 uur konden we parkeren op de parkeerplaats waar we een kaart voor hadden gekocht. We parkeerde de auto en gingen op zoek naar een restaurantje om rustig even wat te eten. Nou ja, rustig was er niet echt bij, maar in de woonboulevard naast het Ziggo Dome hebben we goed gegeten (mocht ook wel voor de prijzen die ze vroegen voor een relatief simpel bord eten, één grote kipsaté met patat en wat garnituur voor € 18,–). Voor het toetje verplaatste we ons naar de begaande grond, daar waren heerlijke ijsjes van Australian te koop.
Na het ijsje begon het in de woonboulevard erg rood te zien, veel mensen waren vroeg gekomen en besloten daar ook een kijkje te gaan nemen. Het was inmiddels al weer zes uur geweest en om half zeven zouden de deuren van het Ziggo Dome opengaan, dus we besloten die kant op te gaan.
Inmiddels stonden er al behoorlijke rijen, het was met name bij de ingang voor de staanplaatsen erg druk. Uiteraard, iedereen wil natuurlijk het beste plekje. De rij waar wij in moesten, ingang Noord was rustig iedereen keek wat rond en stond rustig te wachten en te kletsen. Toch wel het grote voordeel van zitplaatsen, geen gedoe je hebt toch je eigen plekje.
Zoals vele ben ik inmiddels ook actief op twitter en instagram, één foto op instagram en hup het staat ook op twitter. Die tweet werd door Ziggo Dome opgepakt en kwam op de beeldschermen te staan. Onze dochter zag het voorbij komen vond het allemaal wel grappig, toen ze van het toilet kwam zegt ze “Mam, dat berichtje van jou over mij… iedereen heeft het gezien het stond op de schermen”.
Eenmaal binnen maakte het een behoorlijke indruk op ons minimeisje, het is zo veel, groot en mooi! We waren vroeg binnen, dus langzaam aan zag ze alle mensen binnenkomen en dingen veranderen. Van praktisch leeg tot een volle zaal!
De opening, mooi! Kippenvel, Wat een mooi geluid zit er in dit gebouw, de muziek klinkt prachtig. Je ziet er merkt in alles dat dit gebouw gemaakt is voor dit soort evenementen.
Elk liedje een eigen show, passend bij ieder liedje en passend bij het gevoel… mooi!
Het heeft indruk gemaakt, maar ook veel energie van ons meisje gevraagd. Maar gelukkig en blij even iets extra leuks was zo welkom in deze toch wel lastige tijd!
De volgende ochtend werd ze wakker en in eens uit het niets “Mam, kunnen we niet gewoon nog een keertje naar Marco Borsato gaan? Het was zo mooi, ik voelde me zo blij.” Helaas kan en gaat dat niet, ooit komt er vast wel een volgende keer!
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Wauw, dat ziet er indrukwekkend uit zeg! Dat lijkt met echt een hele belevenis. Wat leuk dat je dit samen met je dochter kon doen.
We hebben genoten, denk ons mini meisje nog het meeste 🙂
Wat cool dat je daar was ^^
Ah, wat gaaf zeg! Wel een beetje jaloers hoor