Waar bemoei je je mee?

Zo klaar met mensen die zich overal mee menen te moeten bemoeien. En ja, soms hebben ze uiteraard een punt maar dat wil niet zeggen dat we er iets mee willen of dat ik er iets mee kan. Kortom, waar bemoei je, je mee? Waar ik er het meeste mee tegenaan loop? Met de honden gek genoeg! Hoe vaak mensen me niet iets proberen op te dringen waarvan zij van mening zijn dat het beste is… verschrikkelijk!

Gewoon irritant

Laat ik voorop stellen dat als ik om advies of tips vraag ik het geen bemoeien is, want dan vraag ik er ook om.

Natuurlijk snap ik dat er ook situaties zijn waarin mensen het allemaal heel goed bedoelen. En echt, ik neem soms ook wel wat aan. Maar toch hé, ik ben me aan beginnen te irriteren en zeg tegenwoordig dus ook. Okay en als ik het niet zeg of over mijn tong kan krijgen, dan kan het zijn dat ik de persoon ik kwestie compleet negeer.

Blijkbaar weten een heel groot aantal mensen het allemaal beter, of althans dat denken ze. Daarnaast zijn ze van mening het met mij te moeten delen en juist dat hoeft van mij niet. Nou vooruit, behalve als ik erom vraag ;).

Waar bemoeien ze zich dan mee?

Ach soms denk ik, waarmee niet? Vrijwilligerswerk, de auto, mijn laptop, de honden, de meiden, het sporten… en zo kan ik nog wel even doorgaan!

En nogmaals, het is lang niet allemaal vervelend bedoeld hoor, maar het hoeft van mijn niet zo ik ben er niet altijd mee geholpen. Sterker nog het maakt me soms behoorlijk onzeker of twijfelachtig, vaak onterecht als ik er goed over nadenk.

Waar bemoei je je mee? Vrijwilligerswerk!

Nog niet zo lang geleden schreef ik dat ik mijn vrijwilligerswerk aan het terugbrengen ben of misschien gewoon wat anders aan het verdelen ben. Natuurlijk hebben mensen daar een mening over, maar ongevraagd krijg ik dan ook adviezen waar ik gewoon niet zoveel mee kan of wil.

Een voorbeeld van vorige week, een zogenaamde “tip”: “Waarom blijf je dan niet project A doen en plan je project B anders in?” Nou ja… omdat het niet kan misschien? Omdat het tegelijk valt en niet anders te plannen is? Het hangt niet aan mijn beschikbaarheid vast maar aan veel meer aspecten vaak, zaken als wanneer is de ruimte beschikbaar? Wanneer zijn de andere vrijwilligers beschikbaar en wanneer is de afspraak dat de stichting of vereniging open zijn?

Of ook zoiets dat ik regelmatig te horen krijg, “Je doet al vanaf je tienerjaren vrijwilligerswerk, waarom zou je dat nu nog doen?”. Waarom ik dat nu nog doe? Ik ben van mening dat iedereen een (maatschappelijk) steentje bij zou moeten dragen, al maai je het voetbal veld of lap je de ramen bij je bejaarde buren.

Waar bemoei je je mee? De auto!

Een auto is gewoon in de basis al een ding waarvan je je af moet vragen waarom je doe nodig hebt. Nu gebruiken wij hem vooral in het weekend. Onder andere als de meiden moeten zwemmen, we naar mijn schoonfamilie gaan of met de honden op pad gaan. Boodschappen worden inmiddels bezorgd en de rest doe ik lopend of één van de andere gezinsleden gaat even op de fiets.

Maar ja, dan sta je in eens weer stil met het ding. Dat terwijl je al tijden weet, die auto moet een keer vervangen worden want er zitten veel kosten aan te komen. Maar het komt er gewoon niet van… tja. Dan krijg je gevraagde adviezen maar helaas ook ongevraagde. Juist die laatste maken mij onwijs onzeker, op de eerste plaats omdat ik geen verstand heb van auto’s en op de tweede plaats omdat die krengen in alle opzichten kostbaar zijn.

Momenteel de benzine, maar ook altijd al de reparaties, wegenbelasting, verzekering en weet ik veel wat allemaal. Maar ja het was altijd goedkoper als het openbaar vervoer en bovendien als er iets is kan je gewoon in die auto stappen en gaan in plaats van op de bus wachten en hopen dat je op tijd over kan stappen op de trein.

Maar het meest voorkomende, de honden!

Het feit dat we twee honden hebben en ik daar veelal apart mee wandel en train is op de één of andere manier een hele grote trigger voor mensen om zich ermee te bemoeien. Vragen en opmerkingen als “waarom loop je apart, dat is toch onzin” en “ze leven toch ook samen dus wat maakt het nu allemaal uit dan” of “waarom train je uitsluitend op positief belonen?” zijn dagelijkse kost.

De oude man met een mening….

Afgelopen week liep ik op een landweggetje, ik liep rechts en één van de honden liep op dat moment wisselend links en rechts van mij. Er kwam een oude man aan, hij ging heel dicht achter ons fietsen en begon wat geïrriteerd te praten. Zijn eerste woorden waren “Waarom geef je die hond überhaupt zo vaak wat te eten en waarom wisselt hij telkens, dat is lastig. Stel dat ik nu ook op mijn schermpje zou zitten te kijken? Dan rijdt ik jullie aan.”

Ik zuchte diep en haalde een keertje adem voor ik mij omdraaide, “Meneer, dit is een gecombineerd pad waar iedereen rekening met elkaar dient te houden dus u ook met uw omgeving. Op uw schermpje kijken mag niet, u mag namelijk niets anders doen als fietsen als u op uw fiets zit. Bovendien ben ik mijn hond netjes aan het trainen en moet ze inderdaad wisselend links en rechts lopen, zodat ze u straks niet zomaar omver of in de weg zal lopen. Tot ziens.”

Een hond moet alles mogen

Gisteren opnieuw iemand die van mening was dat ik mijn hond, de jongste Jet gewoon altijd moet laten snuffelen en contact laten zoeken met andere honden. Nou, nee dus. Als ik wil dat ze de andere hond met rust laat dan gebeurt dat, als ik door wil lopen doen we dat ook. Natuurlijk mag Jet lekker snuffelen en spelen, maar niet altijd! Ik zie het al gebeuren, is Jet straks 30 kg lompigheid en gaat ze met mij aan de haal, dacht het niet ;).

Plat leggen en belonen is kolder

Afgelopen week ook een vrouw die vond dat als onze Jazzy gaat blaffen en grommen ik hem in zijn nekvel moet pakken en plat moet leggen. Bovendien is belonen achterhaald ouderwets. Haar woorden waren “Als deze hond zo vals is dat hij gaat blaffen en grommen moet je laten zien wie de baas is, gewoon in zijn nekvel pakken en plat leggen en iets lekkers geven? Dat is niet meer van deze tijd, je kan ze niet omkopen het werkt niet dit moet je echt anders gaan doen”.

Opnieuw haalde ik diep adem, “Mevrouw ik denk dat u hier een onjuiste conclusie heeft getrokken, dit is een onzekere hond die probeerde de hond daar in de verte weg te blaffen. Echter luisterde hij toen we hem riepen en belonen hem inderdaad voor het gewenste gedrag, hij reageerde op mij en liep weer netjes mee. Fijne dag nog.”

Wat is er zo moeilijk aan elkaar met rust laten?

Als er situaties voordoen waarbij mensen echt er bovenop zitten en in mijn ogen op een onterechte manier vraag ik me echt af waarom mensen zich genoodzaakt voelen om iets te zeggen. Zelf besluit ik vaak om gewoon mijn mond te houden of een leuk gesprek met iemand aan te gaan.

Dit laatste doe ik eigenlijk alleen als ik gewoon denk dat ik een positieve bijdrage kan leveren aan iets of aan een situatie. In de praktijk ben ik niet zo’n held en houdt ik het gewoon voor mezelf.

Vaak als ik praat met mensen gaat het vooral over hoe wij dingen doen, zien en doen. Niet omdat ik zo graag over mezelf praat, maar wel omdat we dan wat te bespreken hebben en ik het bij mezelf houdt. Als ik heel benieuwd ben waarom andere iets op een andere manier doen vraag ik ernaar… maar dring ik niet mijn eigen mening of maniertjes op.

Voor nu, bemoei je vooral niet met mijn zaken 😉