Deze blog is eigenlijk een vervolg over mijn 400ste blog die online kwam vorige week! Daar gaf ik in het kort aan waarom ik digitaal verhuisd ben, nu zal ik meer vertellen over waarom het niet goed voelde en hoe ik het aanpakte met de privacy van de meiden!
Na jaren heerlijk bloggen over alles wat betreft de kinderwens en later het moederschap kwam het omkeerpunt… het zo ‘openbaar’ bloggen voelde niet goed meer!
Waarom het niet goed voelde…
Op een gegeven moment voelde het bloggen niet zo fijn en goed meer, niet om het bloggen maar wel over alles wat vindbaar was over onze dochters. Ik haalde de blog offline en zocht een nieuw, wat anoniemer plekje op internet. Op deze manier kon ik wel door met het bloggen, op een ‘nieuwe’ manier zonder namen en herkenbare foto’s van de meisjes.
Langzaam maar zeker was er niets meer te vinden als je de namen van de meisjes op google intypte. Niet op voornamen, niet op achternaam of andere zaken die bij ons gezin horen. Na een jaar was er slechts één foto nog vindbaar, een foto waar ze niet eens zelf op staan maar één van mijn projecten. Voor mijn gevoel was hun privacy op het internet hersteld.
Prima, ik was tevreden!
Waarom meer privacy?
Zelf kies ik ervoor om te bloggen, om artikelen te schrijven en wellicht meer als gemiddeld mezelf ‘bloot te geven’. Dat is mijn keuze, de keuze die ik bewust heb gemaakt door de jaren heen. Uiteraard ben ik nu blij dat een deel van mijn blogjes uit een lastige tijd niet meer zomaar te vinden zijn, destijds heb ik het echt onderschat… 
kortom, ik deed maar wat!
Persoonlijk vind ik, dat ik het niet voor de meiden kan en vooral mag bepalen hoe openbaar hun identiteit op internet is. Wat nu als er best veel informatie met naam en foto’s te vinden zijn als ze wat ouder zijn en er mensen op hun naam zoeken?
Denk aan pubers die elkaar dwars willen liggen en ‘pestmateriaal’ zoeken en vinden, ik moet er niet aan denken! Of een mogelijke werkgever, die hierdoor een beeld krijgt van één van mijn meiden en informatie meeneemt in zijn beslissing. Kortom, ik blog persoonlijk maar hou me best strak aan mijn voornemen, hoe lastig soms ook!
Hoe doe ik dat?
Nog niet zo lang geleden vroegen twee personen mij waarom maar vooral hoe ik het doe… eerlijk gezegd volg ik gewoon mijn gezonde verstand (voor zover dat kan ;))!
Er staan namelijk wel foto’s van de meiden op de site, maar niet het (gehele)gezicht bijvoorbeeld. In veel gevallen zijn de foto’s van achteren gemaakt, voor vrienden en familie zijn ze dus niet volledig anoniem. Er staan foto’s van de meiden op internet van toen ze baby waren, de baby foto’s zijn niet direct te linken aan de meiden die ze nu zijn.
Ook staat er op dit moment een foto op de site waarop ze herkend zouden kunnen worden, dat is een bewuste, weloverwogen keuze. Door de foto’s niet te combineren met namen zijn ze op die manier ook niet vindbaar, ze krijgen een (alt)tekst mee die wat te maken heeft met een onderwerp maar geen naam van de dames. De namen van de meisjes staan dan ook niet op mijn site, ook heb ik mijn bezoekers die ons persoonlijk kennen gevraagd geen namen te noemen en ja, dat gaat (tot op heden) goed.
Dit is overigens allemaal instinctief, geen idee of het op de lange termijn gaat werken. Voor nu check ik eens in de paar weken wat er precies vindbaar is over mij maar ook over de meiden. Recent was er over de meiden niets te vinden, over mezelf geen zaken die ‘slecht’ voor me zijn! Je begrijpt, ik ben tevreden!
Nadelen?
Volgens mij heb ik weinig nadelen omdat ik op deze manier blog, al zijn er natuurlijk dingen waar ik niet aan mee kan doen. Zo werd ik een poosje geleden benaderd om een kledingsessie met fotoshoot te doen met mijn meiden, waarbij de meiden dan kleding zouden krijgen. Hier heb ik nee tegen gezegd, de tegenprestatie is uiteraard een blog schrijven waarin de foto’s (full body, vooraanzicht) dan moesten komen. Tegen deze samenwerking heb ik dan ook nee gezegd.
Verder kan ik soms blogcollega’s niet helpen met een gastartikel of interview omdat ze er toch graag een foto van de kinderen bij willen hebben. Dat zijn dingen die soms jammer zijn.
Misschien dat ik hier ooit wat soepeler in zal worden, maar voor nu laat ik het nog even zo!
Hoe ga jij met de privacy van jezelf maar ook met die van de kinderen om?
Denk je wel eens na over hoe dergelijke informatie in de toekomst gebruikt zou kunnen worden?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
17 comments
Mijn kinderen heb ik ook altijd helemaal op de foto gezet, maar daar is het afgelopen jaar verandering in gekomen. Ik zet ze er nu ook onherkenbaar op, ik voel me daar beter bij. En het levert best leuke plaatjes op 🙂
Zonder namen vind ik wel lastig, daar ben ik nog niet zo consequent in.
Aukje onlangs geplaatst…Mooie momenten #4
De foto’s zijn soms wat ‘geheimzinnig’, tenminste zo voelt het voor mij als ik foto’s maak op deze manier.
Maar erg herkenbaar! Die namen, voor dat die weg waren van internet… dat duurde zo lang, ik hoop data ik het vol kan houden.
Zelf heb ik geen kinderen, maar er was laatst wel een flinke discussie hierover in blogland. Ik vind dat je vooral moet doen wat goed voelt voor jezelf. Ik blog heel erg persoonlijk en als ik kinderen zou hebben, zou ik (denk ik… bijna zeker) anoniem bloggen. Gewoon omdat ik niet vind dat kinderen met al dat soort dingen geconfronteerd hoeven worden. Zo leest mijn nichtje van 14 mijn blog en zelfs dat vond ik al lastig. Ik vind de manier waarop jij het doet heel erg netjes. Je weet zeker dat je je kinderen niet in een lastige situatie brengt (nu of later) en jij kan toch schrijven wat je wilt. Perfect lijkt me.
Een dergelijke discussie heb ik ook gelezen, volgens mij komt dat elke keer weer terug. En iedereen doet het op zijn of haar eigen manier, gelukkig.
Maar goed het is allemaal betrekkelijk maar voor zover je ze kan ‘beschermen’ probeer ik dat te doen.
Bedankt, ik probeer het ‘vinden’ zo minimaal mogelijk te maken.
Vind het helemaal logisch dat je het zo aanpakt!
Mijn meiden zijn 9 en 12 jaar en kennen inmiddels ook wel aardig de weg op internet, net als hun klasgenootjes. Op instagram word ik gevolgd door klasgenootjes van mijn oudste dochter, maar ook los daarvan ben ik me erg bewust van wat ik waar dan ook op internet zet. Ik zet mijn meiden dan ook niet herkenbaar op foto’s en zal ook niet veel over ze schrijven.
Dat googlen op hun naam heb ik nog niet eerder gedaan, maar vind het wel een goede om eens uit te proberen. Ik verwacht dat er dan wel een voetbalclub omhoog komt, maar verder niet echt iets.
Jacqueline onlangs geplaatst…Boodschappenlijstje Supportbeurs
Bij ons komen er op termijn ook wel dingen naar boven denk ik. Maar ik probeer het zo beperkt mogelijk te houden.
Soms staat er een foto van een item of product met hun foto erop… maar door het niet te combineren met namen hoop ik dat het goed gaat.
Het is goed om er bewust mee om te gaan inderdaad! Helemaal in de leeftijd waarop jou meiden zijn, die worden niet blij van rare en gekke babyfoto’s van zichzelf 😉
Toen ik vorig jaar begon met bloggen, heb ik dit ook met vrouwlief overlegd. Wij kwamen tot de conclusie dat wij niet voor J wilden/konden beslissen wat er van hem qua naam en foto’s op internet komt.
Je loopt inderdaad wel eens tegen wat dingen aan, of je hebt bijvoorbeeld foto’s waar hij echt heel leuk op staat, maar de principes winnen het steeds van de trots.
Ik hoop dat mijn lezers daar doorheen kunnen kijken en het toch leuk vinden om de verhalen te lezen, al kunnen ze zich misschien iets minder identificeren.
Tips voor Papa’s onlangs geplaatst…RE: Help! Ik snap mijn vrouw niet!
Herkenbaar! Mijn eigen naam en foto staan wel gewoon op de site, ik ben niet anoniem… de meisjes wel!
Ik ga eens op je blog kijken!
Ik snap je helemaal! Ik heb zelf geen kinderen, maar ik had waarschijnlijk hetzelfde gedacht.
Mellanie onlangs geplaatst…Zo zorg jij ervoor dat je beter slaapt!
Ik begrijp je ook helemaal. Zoals je misschien wel weet, is het voor mij nog steeds een dilemma of ik wel of niet foto’s ga plaatsen. Ik weet het gewoon echt nog niet.
Karen onlangs geplaatst…Let’s Talk: Anoniem bloggen
De twijfel heb ik inderdaad gelezen! Het blijft lastig… dat merk ik ook wel in een aantal dingen.
Ben ook benieuwd of het er over een jaar of twee zo nog voorstaat hier, maar ik hoop dat het zo blijft lukken.
Ik zou gewoon je gevoel volgen, dan komt het volgens mij wel goed!
Ik doe het precies zo. Mijn kinderen zijn geheel anoniem op mijn blog. Foto’s zijn van achteren, onherkenbaar of iets in die richting. Namen geef ik ook niet prijs op mijn blog. Precies om de redenen die jij ook geeft.
Ik voel me er zo prettig bij en ik heb niet de indruk dat lezers het vervelend vinden.
Klopt, nu je het zegt!
Het was me niet direct opgevallen!
Ik vind het een lastige. Ik ben ooit mijn blog begonnen als een soort dagboekje voor familie en directe vrienden. In september heb ik een andere domeinnaam gezocht en ben ik actief gaan bloggen. En ja, mijn kids zijn regelmatig in vol ornaat te zien. Ik denk wel na over het type foto’s dat ik plaats, maar toch… Ik denk er ook steeds vaker aan om dit allemaal te veranderen. Anderzijds heb ik een persoonlijke blog en past het wel bij me. Moeilijk hoor! Misschien heb je nog tips voor me hoe ik dat bij mijn blog kan doen?
Herkenbaar! Op die manier ben ik ook begonnen, voor vrienden, familie en lotgenoten.
Bij mij gaat het ook om een persoonlijke blog inderdaad, maar openbaar op internet is niet meer zo ‘persoonlijk’ wat dat betreft!
Tips, lastig… ik maak dus niet 100% herkenbare foto’s, foto’s van handen/voeten of van de achhterkant bijvoorbeeld en noem de meiden nooit bij naam. Soms best lastig, al snel heb ik het over de oudste en de jongste.
Als je over wilt laat maar weten, dan denk ik mee!
Wel veel werk om al die 400 blogs na te kijken natuurlijk. Ik snap het. Iedereen zijn eigen grenzen.
Nathalie onlangs geplaatst…Kids DIY | Een graspoppetje maken
Heb alleen de blogs die ik over heb gezet nagekeken. Sinds twee jaar gebruik ik geen namen meer. Maar heb ook wat oudere artikelen meegenomen, die heb ik wel nagekeken.