Echt… ik hoor onze jongste dochter dit zeggen, maar denk dat ik het niet goed versta. Voor de zekerheid laat ik het er maar even bij, tot ze het herhaald. Ergens in mij begint het te borrelen, wat nou nooit wat leuks? Wat hebben we de afgelopen vakantie dan gedaan? En het afgelopen jaar dan? Ik ben verbaasd en teleurgesteld…
De verbazing zal echt van mijn gezicht te lezen zijn geweest, daar ga ik tenminste vanuit als ik de blik van mijn oudste meisje zie. Ze ziet aan me dat ik het niet begrijp, ik draai me om en ga verder met hun lunchtrommels.
Nooit leuke dingen doen?
Ik denk nog eens na, nooit leuke dingen? Als de broodtrommels klaar zijn besluit ik mijn jongste maar eens te vragen hoe het zit.
Als ik bij haar in de woonkamer ben vraag ik wat ze nu precies bedoeld, ze zegt: “Nou we doen nooit leuke dingen…” ze twijfelt en veranderd van nooit naar “Eigenlijk niet vaak, mam”. Eerlijk is eerlijk ben ik verbaasd en weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen.
Mijn oudste is inmiddels stil gevallen en hoort mij praten, ik vraag aan onze dochter wat we dan de afgelopen weken zoal gedaan hebben. Ze haalt haar schouders op, haar zus begint het op te noemen… en ik vul aan.
We zijn naar de film Sing geweest, naar ZooParc Overloon, KidzCity, we zijn bij Ikea wezen eten, zijn bij mensen op visite geweest en ze zijn ook nog verwend met cadeautjes rond kerst. Dus ik vraag haar nog eens “Waarom geen leuke dingen dan?”
Ze kijkt me aan en het huilen staat haar nader dan het lachen.. net als bij mij overigens! Een negatief gevoel steekt de kop op! Ik denk direct, waarom doen we ook al die moeite? Ongelooflijk!
Ondanks haar jonge leeftijd besluit ik aan te geven dat ik er toch een beetje verdrietig van ben, dat wij alles doen om ook leuke dingen te doen. Dat we regelmatig samen leuke dingen doen maar dat ze ook elke week mogen dansen, zwemmen en naar opa en oma mogen uit school. Dat lang niet alle kindjes zoveel leuke dingen doen en dat ze eigenlijk blij zou moeten zijn.
De reden…
Op school, groep drie hebben kinderen het met elkaar erover wat ze zoal hebben gedaan in een weekend of vakantie. Er zijn kinderen die ver weg op vakantie zijn gegaan, veel cadeautjes hebben gekregen of ongelooflijk gekke en leuke dingen hebben gedaan. En ja, wij doen misschien niet zo ‘gek’ als sommige klasgenootjes, maar we doen genoeg! En toch is onze dochter van mening dat zij nooit leuke dingen doet.
Als ik wat doorvraag zegt ze dat een meisje uit haar klas dat heeft gezegd. Zij schijnt meerdere keren te hebben gezegd “Jij doet helemaal geen leuke dingen, waarom doet jou mama niets leuks?”. En onze dochter is daar kennelijk van onder de indruk en heeft dat overgenomen.
Wat ons meisje vergeet is dat dit klasgenootje het meisje is waar zij zich twee jaar lang over heeft bekommerd, het meisje dat bijna geen cadeautjes kreeg met haar verjaardag. Het meisje dat geen kinderfeestje heeft gehad in de jaren in de kleuterklas, het meisje dat geen ‘lekkere’ dingen mee naar school krijgt in haar broodtrommel.
Later die dag
Om 14.00 uur haal ik de meiden weer van school, we komen thuis en er ligt een pakketje in de brievenbus en een pakketje bij de buurman.
Ik twijfel of ik het uit zal pakken in het bijzijn van de kinderen, ik vermoed dat het spullen voor hen zijn. Maar het gevoel van die ochtend zit er nog. Waarom zou ik het nu uitpakken? Laat het maar een poosje liggen!
Toch wint mijn nieuwsgierigheid het, ik wil het gewoon openmaken en het blijkt inderdaad voor de dames te zijn. Ik besluit het direct te geven, we kochten het van geld dat we over hadden van de feestdagen. Er waren oma’s en opa die wat geld hebben gegeven voor cadeautjes en daarvan kocht ik ‘Wheely’s’ (van die rolschoenen) en die kwamen binnen.
De meiden passen ze, ze zijn wat te groot maar het gaat prima en ze stuiven naar buiten en komen pas als ik ga koken weer naar binnen.
‘s avonds komt onze jongste dochter bij me, ze knuffelt me en geeft me kusjes. Ik vraag haar wat er is, maar ze weet het niet zegt ze. Ik zie haar gezicht en weet wat er is, ze heeft spijt… maar sorry zeggen doet ze niet. Nog één knuffel en ze gaat naar bed!
Mijn gevoel
Zelden heb ik me zo ‘rot’ gevoeld om dergelijke uitspraken! Door behoorlijk wat tegenvallers de afgelopen maanden moesten we alles heel goed plannen en bekijken. Door onder andere de hoge dierenarts kosten, schade aan de auto en nog wat onvoorziene dingen was het even zoeken naar de goede weg en de mogelijkheden
Die vonden we, dus we hebben geld overgehouden voor cadeautjes, uitjes en leuke dingen. Het heeft me echt wel wat kopzorgen gekost afgelopen tijd! Als het niet gaat zoals je verwacht, denkt en hoopt is het gewoon lastig en dan krijg je het toch voor elkaar en dan krijg je te horen “We doen nooit leuke dingen”.
Normaal reageer ik hier vrij nuchter op en laat ik de meiden maar kletsen. Maar op de een of andere manier kwam het gewoon heel ‘hard’ binnen. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de situatie en soms reageer je kennelijk anders als normaal en voelt het anders als normaal.
Herken je dat? Dat je bepaalde uitspraken in eens toch wat ‘zwaarder’ oppakt?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Ik snap wel hoe jij je voelt hoor. Ik krijg hier soms ook weleens van die uitspraken van mijn oudste, bijna 10. Ben daar niet zo gevoelig voor, meer boos en vind het ook ongelofelijk en ondankbaar! Hier doen we ook genoeg, er wordt bijna nooit wat geweigerd, mag ik naar de bioscoop, tuurlijk, mag ik gaan zwemmen, tuurlijk, gaan we ook zo trui kopen met die omgekeerde pailetten, tuurlijk en ga zo maar door. De weekenden gaan we vaak op pad met gezin, allemaal dingen die de kids leuk vinden. En dan krijg je een opmerking; wij doen nooit iets leuks! Het enige wat ik kan zeggen; pardon!? De meiden maken elkaar allemaal gek in de klas volgens mij. Ik denk ook de leeftijd, mijn kleuter heeft dat (nog) niet.
Nou inderdaad, normaal ben ik er ook niet zo heel gevoelig voor… denk ik ach, daar heb je ze weer. Hier kwam het voor mij als een verrassing dat het uit de mond van onze zesjarige kwam!
Maar inderdaad, wat je schrijft…. ze krijgen van alles, wordt niet moeilijk gedaan over een uitje en ook nog gezamenlijk op stap als gezin.
Had het wel van onze (bijna) tien jarige verwacht, maar dat nog niet 😉
Oh, dat is inderdaad niet leuk om te horen.
Mijn zoontje vroeg toen we net terug waren van vakantie wanneer we weer gaan…
Ze hebben ook geen besef hoe duur sommige dingen zijn.
Nee, ze hebben het echt niet in de gaten! Maar goed… hoop dat ze als ze groter zijn er met een goed gevoel op terug kijken 😉
Ik ben wel nieuwsgierig naar wat jouw meisje precies bedoelt met ‘leuke dingen’. Afhankelijk van haar interesses, talenten en van op welke manier ze intelligent is, kan haar werkelijke verlangen misschien op een ander vlak liggen dan jij vermoedt. Wat boeit haar? Waar wordt ze blij van? Houdt ze van tekenen, fotograferen? Is ze dol op boeken en lezen? Is ze sportief en beweegt ze graag? Is ze heel graag met anderen meiden of trekt ze zich liever wat terug. Is ze graag buiten en geïnteresseerd in alles wat met dieren te maken heeft. Of misschien maakt ze graag muziek. Als je daar op inspeelt en ziet wat haar werkelijk boeit, is er zoveel mogelijk binnen elk budget. ‘Iets leuks’ is zo persoonlijk en iedereen beleeft dit vanuit zijn eigen kijk op de wereld.
Daar hebben we het inderdaad over gehad… eigenlijk komen de dingen die we hebben ondernemen op haar lijstje met leuke dingen voor.
De meiden maken overigens zelf een keuze met wat ze willen gaan doen, wij bedenken dat niet allemaal voor ze. Vanuit hen laten komen is leuker.
Dit voorval kwam voort uit het feit dat ze kennelijk nogal beïnvloed is door een klasgenootje, inmiddels weten we dat meerdere kinderen her ‘last’ van hebben gehad.
Je ziet in dit verhaal nu duidelijk hoe beïnvloedbaar kinderen kunnen zijn.