Bergen en hobbeltjes… stress en zelfvertrouwen

Zelfvertrouwen een lastig verhaal! Er moeten bergen en hobbeltjes genomen moeten worden, maar dat kan vreselijk lastig zijn! Met enige regelmaat worden die kleine hobbeltjes echt bergen met buikpijn, misselijkheid en ziek zijn. En toch moet het soms… hoe moeilijk ook!

Onze meiden zijn compleet verschillend! De ene was eigenlijk nooit onzeker en bang den ander was altijd wat angstig, maar het is veranderd…

Lef maakt plaats voor onzekerheid

Onze jongste dochter kende eigenlijk weinig angsten, heeft er een behoorlijk ‘bekkie’ op zitten en doet het eigenlijk wel goed! Maar sinds een aantal weken is het anders, helaas! Ze is onzeker en huilt snel als iets niet lukt of als ze niet begrepen wordt, we zijn dat niet van haar gewend en dat is lastig!

Ik ga niet tot in detail, maar om aan te geven wat er dan aan de hand kan zijn zal ik een voorbeeld geven.

Ze is druk aan het oefenen met iets, het lukt niet en er wordt aangegeven dat het niet goed is wat ze doet… maar vervolgens komt er voor haar geen uitleg met hoe het wel moet. Langzaam maar zeker zie ik zelfs van een afstandje,  de paniek in haar lijf, ze begint te huilen en weet het niet meer.

Een aantal dagen later moet ze weer, al als ze uit bed komt vraagt ze “Mam, hoelang duurt het nog voor ik weer moet?” en “Hoe lang ben ik ermee bezig?”. Duidelijk vragen die zij normaal niet zou stellen! Als ik vraag waarom kijkt ze weg en zegt “Mam, ik wil niet ik kan het niet en ik snap het niet.”

Zelf slik ik en voel met haar mee, ik heb het immers zien gebeuren! Ik zeg haar dat ze niet meer als haar best kan doen en dat ze anders maar naar de trainer moet gaan en aangeven dat ze het niet weet.

Dit is niet onze jongste, het zal ongetwijfeld een combinatie zijn van leeftijd en situatie maar toch… ze laat steeds vaker die onzekere dame zien die wij niet zo goede kennen.

Stoer, minder angst!

Bij de oudste hebben we in tegenstelling tot de jongste een ongelooflijke goede periode momenteel. Natuurlijk zijn er de dipjes en de bekende dalletjes, een gesprek bij een specialist in het ziekenhuis waar ze geen antwoorden meer weet op de vragen die worden gesteld en de stress die op sommige momenten zomaar op komt zetten!

Tegelijkertijd zien we haar groeien! Bij (groeps)logopedie ‘presenteert’ ze haar antwoorden op vragen, haar spreekbeurt gaat goed met enkel steekwoorden en attributen en ze komt soms onverwachts goed uit de verf met antwoorden en haar reacties!

Afgelopen maand mocht ze het Wagenings Kinder Koningslied inzingen, dat was echt een oppepper voor haar zelfvertrouwen! Vervolgens mocht ze ook nog mee dansen in de clip en zelfs het podium op met publiek, natuurlijk was er wat gezonde spanning maar ze vond het vooral erg leuk! Geen buikpijn, geen misselijkheid maar gewoon plezier. We zijn zo blij dat ze hier in groeit en zelf ook vooruitgang ervaart!

Hobbeltjes gladstrijken

Voor beide dames ligt de focus nu op zelfvertrouwen en angsten overwinnen. Bergen verkleinen tot hobbeltjes en die hobbeltjes gladstrijken.

Zien dat de jongste weer vertrouwen krijgt in haar eigen kunnen, dat ze de hulp krijgt die ze nodig lijkt te hebben. Al voorzie ik al weer nieuwe hobbeltjes de komende tijd, maar even goed over nadenken hoe we dat nu weer gaan aanpakken!

Voor de oudste vooral stimuleren en helpen met verder ontwikkelen, maar dat gaat echt goed. Ze groeit als het gaat om zelfvertrouwen en angsten overwinnen, ik hoop dat dit nog even door blijft gaan zo! Al weet ik ook bij haar dat er (straks als er weer toetsen zijn op school) weer nieuwe hobbels zullen zijn die haar zelfvertrouwen een duw gaan geven.

Maar weg aan ze helpen, het komt vast goed!

Heb jij of je kinderen ook last van onzekerheid en niet zoveel zelfvertrouwen? Zie je ook sterke wisselingen bij jezelf of de kinderen?