Gisteren publiceerde ik het eerste deel van mijn zwangerschap met Pre-eclamsie/HELLP, vandaag deel twee! Na regelmatige ziekenhuisbezoekjes kwam het moment dat ik opgenomen werd en moest blijven tot onze dochter geboren zou zijn, de reden was de zwangerschapsvergiftiging.
Een deel van de periode in het ziekenhuis is ‘vaag’ en heb ik kennelijk in een roes beleeft.
Hoe ging het verder?
Wat ons is verteld is dat ik een ernstigste en gevaarlijke vorm van zwangerschapsvergiftiging had, ik kreeg magnesiumsulfaat via een infuus en een katheter, ik mocht niet meer mijn bed uit en moest me ‘koest’ houden. Mijn lichaam was aan het vechten tegen de zwangerschapsvergiftiging die veroorzaakt werd door het kind in mijn buik. De enigste remedie is de kleine eruit… maar het was gewoon ‘te vroeg’ nog met kans op complicaties.
In de dagen die voor mij ‘zwart’ zijn schijnt er erg veel gebeurt te zijn. Ben flauwgevallen, heb veel verschillende medicatie gekregen en manlief wat vooral bang voor wat dit nu weer zou brengen. Door de pre-eclampsie en medicijnen kon ik niet meer lezen, geen daglicht verdragen, zag continu wazig, veel hoofdpijn en door de volledige bedrust was mijn lichaam helemaal in de war.
Op donderdag hebben ze de magnesium gestopt en kreeg ik alleen nog medicatie voor het klaarmaken van mijn lichaam en tabletten om mijn bloeddruk naar beneden te krijgen. Na een kleine dag was ik weer aardig helder en mocht ik half van de middag naar een éénpersoonskamer op de kraamafdeling in plaats van de verloskamer waar ik de hele week al had gelegen. De vrijdag is voor mij weer erg helder, gek genoeg gaat het vanaf dit moment een stuk beter met mij.
Bevalling, keizersnede en geboorte!
s’Avonds om 20.15 uur zijn mijn vliezen gebroken, nog geen half uur later had ik weeën. Bij controle bleek het vochtverlies tegen alle verwachtingen in toch echt vruchtwater te zijn. Om 23.15 uur had ik al acht centimeter ontsluiting en kon ik geen ruggenprik meer krijgen.
Tijdens de bevalling bleek onze dochter een sterrenkijkertje, de bevalling moest tegengehouden worden en we moesten tijd overbruggen tot het O.K. team compleet was (en ik al mijn sieraden af en uit had). Er ontbrak één assistent, de arts assistent moest daarom mee naar de O.K. maar moest eerst een andere partus overdragen… daar ging de tijd!
Op de O.K.
Eenmaal op de O.K. is de ruggenprik gezet, de gynaecoloog (toevallig dezelfde die ik ook veel voor de controles had) deed de sectio geassisteerd door de arts assistent. De verpleegkundige van de verlos was mee en Peter. Op de O.K. ging het snel, in rap tempo was onze dochter er.
Tijdens de keizersnede begon mijn lichaam weer te schokken, volgens de artsen door de zwangerschapsvergiftiging. Daarvoor kreeg ik direct medicatie, helaas werd ik daar een soort van ‘stoned’ van en kan me niet heel veel herinneren van de uurtjes daarna. Wat ik me wel kan herinneren is dat ze onze dochter lieten zien, het eerste wat ik dacht was jeetje wat een groot kind voor een (rand)prematuur en wat anders als onze oudste dochter!
Raar maar waar, zo’n spoed sectio overkomt je en je moet het laten gebeuren. Op de recovery ben ik best een tijdje geweest. De verpleegkundige, Peter en onze dochter kwamen me ophalen toen het beter met me ging. Toen heb ik haar eindelijk ‘gewoon’ vast kunnen houden!
Ze hebben me naar een verloskamer gebracht. Daar heb ik veel medicatie gehad om het bloed te laten stollen en de pijn te verminderen. Aan de rechterkant bleef de wond erg bloeden, die hebben ze op een gegeven moment afgedrukt. Toen de pijn bleef is de arts assistent erbij gekomen en kreeg ik morfine. Helaas bleek er door de grote haast en complicaties het één en ander mis te zijn gegaan, daarvoor volgde dezelfde dag nog een operatie.
Gisteren verscheen deel één van ons verhaal!
Vandaag deel twee, deel drie zal maandag verschijnen.
Hoe ben jij bevallen? Vaginaal of Keizersnede? Ging alles goed?
Mijn naam is Nathalie, geboren en getogen Wageningse.. een ‘echt’ Wagenings meisje dus! Begin jaren tachtig kwam ik op deze wereld en inmiddels zelf moeder in een ‘gemiddeld’ gezin. Wij wonen in Wageningen, in een iets minder gemiddeld (dus geen eengezinswoning) huis, maar niet minder blij en tevreden! Met ons vieren en onze huisdieren vormen wij een (redelijk normaal) gezin.
Naast Veusteveul en ViA Nathalie, werk ik als administrateur, doe ik vrijwilligerswerk en heb ik meerdere hobby’s. Laten we het erop houden dat stilzitten niets voor mij is!
Ik ben altijd vaginaal bevallen. De eerste keer ingeleid vanwege dreigende zwangerschapsvergiftiging.
Ben vaginaal bevallen na een pittige zwangerschaps vergiftiging. Dit was mijn 3 e zwangerschap. Kreeg een dochter van 1718 gram na een supersnelle bevalling.
Een mini zeg!!
Nu wel alles goed?
Vaginaal. En er kwam wat uit de hielprik….. En na ontzettend veel miskramen 1 Wonder mogen krijgen…. maar kan er niet in berusten.
Snap ik… lastig blijft het! X